Nieuw in Gent

Al van kinds af aan ben ik gefascineerd door de wereldbefaamde Rubik’s Cube. Reden is vrij simpel: ik snap maar niet hoe het ding op te lossen valt … allé, ik heb me er nog niet echt op toegelegd.

Op één van de vorige pannenkoekenzondagen (@pkz) – een non-event dat op een luie zondag ontstond (“Pics or it didn’t happen”) – bij @Joke thuis sprong de magische kubus terug in het oog. Een half uurtje draaien later stond ik niet al te veel verder.

Vorige week sprong er een hippe iPhone applicatie in het oog: CubeCheater:

CubeCheater is a new iPhone and iPod Touch app that solves everyone’s favorite 80’s puzzle cube. Just input the current state of your cube and CubeCheater will show you how to solve it.

Wow, could it be dat een simpele applicatie van slechts 79 cent mij voor de eerste maal ooit een Rubik’s Cube kon laten … euh … resetten?

CubeCheater

De vorige #pkz (again: Pics or it didn’t happen) heb ik de applicatie meteen kunnen testen. Ja hoor, alles inputten en 20 draaien later was het resultaat er al!

OMG!

Ondertussen is de Rubik’s Cube terug dooreen gehaald en ben ik – na wat research op YouTube – begonnen met het studeren van enkele algoritmes.

How to solve a Rubik’s Cube, part one (bekijk ook part two)

Het eerste filmpje is er ondertussen al doorgedraaid (ebdem?) en het resultaat mag er zijn eerlijk gezegd: één zijde volledig opgelost; Wie had dat ooit gedacht?!

Één zijde opgelost!

Ja hoor, ik ben trots op mezelf! Edoch, echt snappen doe ik ‘m nog niet momenteel … ‘t zal nog een tijdje duren eer ik het volledig onder de knie heb 🙂

Vanavond blijf ik bij m’n ouders thuis slapen (aangezien m’n studio op een bouwwerf lijkt) en pas ik me aan aan hun laten en doen. Blijkt dat ze vanavond naar Speed op Kanaal2 kijken, een film die in de zalen kwam toen ik elf lentes jong was.

Alhoewel ik de film door en door ken volg ik vol spanning, alsof ik hem voor de eerste keer zie. Wanneer ik Howard Payne, vertolkt door Dennis Hopper, de legendarische woorden “Pop quiz, hotshot. There’s a bomb on a bus. Once the bus goes 50 miles an hour, the bomb is armed. If it drops below 50, it blows up. What do you do? What do you do?” hoor uitspreken komt een nostalgisch gevoel boven drijven.

Plots begin ik terug te denken aan The Power Rangers, Ovide, Dommel, The Thundercats en ander jeugdgespuis.

Gek vind ik het, dat een film veertien jaar na datum zo’n wervelwind van gevoeldens kan opwekken.