Van Katrien ontving ik een stokje dat naar m’n radio-luistergedrag polst. Nu, ik moet grif toegeven dat er maar een mager twijgje op dat stokje te enten valt aangezien ik bijna nooit naar de radio luister.
Nu, ik ben geen zonderling of zo maar het komt er gewoon niet meer van. De enige momenten dat ik naar de radio luister zijn die als ik in de wagen zit. Aangezien ik niet voorzien ben van een superdeluxe autoradio, maar een oordegelijke (en waarschijnlijk nog bakelieten ook!) radio met cassettedeck, staat de radio op … op StuBru uiteraard!
Af en toe waag ik aan een MP3 via m’n iPod, maar da’s enkel voor de echt lange ritten en dat komt vrij zelden voor. Op zo’n momenten komt m’n aftandse radio énorm goed van pas: een simple fake-cassetje met kabeltje aan erin steken en het ding doet z’n werk. Geen gepruts met verborgen audiokabels, USB-kabels, FM-zenders, noch ander gespuis.
Ik moet wel zeggen dat ik vroeger (zo’n twee jaar geleden tot een half jaar terug) wat vaker naar de radio luisterde, aangezien ik me toendertijd met de wagen van en naar m’n werk begaf. ‘s Ochtends was het rustig ontwaken samen met Wim Oosterlinck (ondertussen naar 4FM dacht ik) en grote tas koffie (dubbele Senseo) bijdehand; ‘s Avonds relaxen met de grote Peter van de Veire show (ondertussen verhuisd naar het ochtendblok) op.
Nu ik er over nadenk mis ik het eigenlijk wel een beetje, die radio. Tijd dat ik eens een tuner op de kop tik om aan m’n installatie te hangen. Zal hoogstwaarschijnlijk meer dan goed van pas komen op de momenten dat ik even het bos niet meer door de CD/MP3-bomen zie (zie ook “Luistergedrag“).
O ja, ik moet dat ding hier nog doorgooien ook … iemand van de (ex-) collega’s die niet verlegen is om over z’n radio-avonturen te elaboren mag gerust z’n gang gaan zou ik zo zeggen; U weze bij deze gepord Jared, Dirk, Johan, Bert, Tijs, Karen, Bram, Davy & Bart!
“Hallo, ik ben Bram Van Damme en dit is m’n online dagboek, gevuld met ontdekkingen in en rond Gent, dagelijkse bezigheden en vooral het verloop van m’n leven in Gent.”
Och, het klinkt alsof ik een boek zou starten, en dat is het eigenlijk ook nu ik er over denk: een dagboek. Sinds ik in september 2007 van Deinze naar Gent verhuisd ben heb ik al zo veel zaken beleefd en ontdekt dat het maar vrij egoïstisch zou zijn om deze niet te delen.
Nieuw in Gent verschilt énorm van m’n technische blog Bram.us welke uitpuilt van technisch geleuter over Javascript, CSS, PHP en ander geeky acroniem. Niks van dat fraais hier op Nieuw in Gent, enkel berichten over wie ik ben, wat ik doe, welke nieuwigheden ik ontdek en wat me intrigeert; kortweg de meer persoonlijke kant van m’n leven.
De idee voor dit type blog bestond al langer en pas midden Feburari 2008 was de vlam echt aangewakkerd. Alhoewel beide dames er geen flauw benul van hebben sloeg de vlam sloeg over van o.a. Gudrun haar schrijfsels op wolfdewaele.be en Katrien haar artikelen op Kievietlaantien, ondertussen herdoopt naar Ideevous! (zie ook deze tweet, dd 2008.02.11).
De bakken berichten over leuke plekjes, lekkere receptjes en dergelijke meer zweven reeds rond in m’n hoofd. Nu maar hopen dat ik ze allemaal uitgeschreven krijg. We zien wat het geeft; Aan enthousiasme alvast geen gebrek!
Vanavond blijf ik bij m’n ouders thuis slapen (aangezien m’n studio op een bouwwerf lijkt) en pas ik me aan aan hun laten en doen. Blijkt dat ze vanavond naar Speed op Kanaal2 kijken, een film die in de zalen kwam toen ik elf lentes jong was.
Alhoewel ik de film door en door ken volg ik vol spanning, alsof ik hem voor de eerste keer zie. Wanneer ik Howard Payne, vertolkt door Dennis Hopper, de legendarische woorden “Pop quiz, hotshot. There’s a bomb on a bus. Once the bus goes 50 miles an hour, the bomb is armed. If it drops below 50, it blows up. What do you do? What do you do?” hoor uitspreken komt een nostalgisch gevoel boven drijven.
Plots begin ik terug te denken aan The Power Rangers, Ovide, Dommel, The Thundercats en ander jeugdgespuis.
Gek vind ik het, dat een film veertien jaar na datum zo’n wervelwind van gevoeldens kan opwekken.