Nieuw in Gent

De laatste tijd blog ik minder. Hoe dat komt is simpel: het clichématige “tijdsgebrek”, maar zeker ook Twitter (en bijgevolg Facebook gezien alles wat ik op Twitter plaats als Facebook status tevoorschijn komt) waar alles in the heat of the moment beschikbaar komt. In het begin had ik het niet voor de term microblogging zoals ze Twitter bestempel(d)en, maar ik moet nu echter vaststellen dat het er wel op neerkomt …

• Een interessante finding wordt al gauw via Twitter verspreid,
• YouTube filmpjes die ik leuk vind — en bijgevolg favorite op YouTube — komen automagisch op Facebook tevoorschijn,
• Foto’s die op Flickr geplaatst worden komen meteen ook op Facebook terecht,
• Informatie over Franske (of iets anders, maakt niet uit) wordt op het moment zelf getweet waardoor een blogpost (die veel lijviger zou zijn) uit blijft,
• etc.

~

Vorige week was het opnieuw tranceFUSION, een mega event (7000 bezoekers) dat we met onze scoutsgroep organiseren. Gezien ik de voorbije twee jaar niet zo veel in Deinze meer vertoefde (maar daar komt binnenkort verandering in — verhuizen en zo) was het lang geleden dat ik sommige mensen in den lijve gezien had.

“Eeej, Bramus! lang geleden … oewist?”
— “Goed goed … ‘k weet niet of ge’t weet maar in januari …”
“Ja, worde gij papa hé!”
— “Euh?”
“Facebook hé man!

Gepakt op m’n eigen terrein … het doet een mens nadenken. Nu, ik zit geenszins te twijfelen of ik al dan niet te veel informatie te grabbel gooi —ikzelf heb er geen probleem mee, een mens mag gerust weten wat m’n doen en laten is. Op zo’n moment begin ik echter na te denken over het feit dat hoewel ik minder blog, ik meer informatie de wijde wereld instuur. Finaal gezien komt het dilemma “nu direct tweeten” of “later eens over bloggen” naar boven borrelen: Hou ik iets voor later om m’n blog nog actief te houden of richt ik me meer op het directe gebeuren à la Twitter/Facebook?

~

Woensdag waren we bij de gynaecoloog op maandelijkse controle, maar dat vertelde Twitter u al. Wat echter niet op Twitter kwam is feit dat Franske ondertussen 1200 grammen weegt en we voor de eerste maal het gezicht van hem gezien hebben! Onder het motto “pics or it didn’t happen” een foto:

Zij die het niet goed zien, hier een versie met wat extra markeringen bij …

Inderdaad, Franske is aan het “duimen” in de buik! How cool is that?! Verder hebben we ook nog Franske zijn neus gezien … en die heeft hij blijkbaar van de mama in spé meegekregen. *knorknor*

Ach, nog twee maanden en dan is ie er al, ons Franske!

Ik geef toe, ik ben fan van “Never get enough”, de nieuwe single van Das Pop. Telkens als ik het nummer hoor, gaat het volume wat de hoogte in. Het nummer zit muzikaal énorm goed in elkaar (vraag me niet hoe precies, ‘t is een buikgevoel) en een mens wordt er meteen vrolijk van.

Vandaag bovenstaande live performance tegengekomen — Ene om U tegen te zeggen eerlijk gezegd. De manier waarmee Bent van Looy en Reinhard Vanbergen (gitaar) het nummer naar voor brengen is meer dan schitterend. Semi geïmproviseerd (de helft van de band ontbreekt), perfect op elkaar ingespeeld (let op de instructies met snelle blikken en handbewegingen) en vol ambiance (let bvb op hoe Bent er het ritme in houdt).

Ja hoor, de good vibes springen er van af; Je zou van minder butterfly belly aches krijgen.

30/06/09, 62.1mm, 12w4d

Kwestie van een voorgaand bericht, in z’n context te plaatsen.

(Dit is een geprogrammeerde post, wij zitten nog steeds op het vliegtuig naar Australië)

Op het einde van het studietraject dat onze studenten afleggen is er een vier maand durende stage gepland, met een stageboek en presentatie als tastbaar eindresultaat. Waar de meesten nog hun slag in de presentatie kunnen slaan door “wat op hun taal te letten“, gaat – taalkundig, niet inhoudsmatig – meer dan driekwart op z’n bek in het geschreven stuk (viz. het stageboek).

Zinnen die geen zinnen zijn, onderwerpen en/of lijdende voorwerpen die plots ontbreken, het door elkaar gebruiken van de tegenwoordige en verleden tijd … in één zin, het neerschrijven van spreektaal (op een blog kan dit uiteraard, maar in een technisch rapport?!), het gebruik van énorm korte zinnen al dan niet in combinatie met het schrijven in een ware “liefste dagboek”-stijl, … en dan heb ik het nog niet eens over dt fouten gehad (een handvol per pagina vormt geen uitzondering!)

Bij navraag bij m’n collega’s blijkt dat de studenten die ik begeleidde niet de enige zijn; zowaar bij elke docent doet deze situatie zich voor. Wat hen vooral opvalt is dat het verschil in “schrijfkunde” tussen de voorbije jaren en het huidige afstudeerjaar markant is.

Op zo’n momenten begin ik me uiteraard vragen te stellen over de opleiding van onze studenten: Hoe komt dat zij hun moedertaal onkundig zijn? Is dit enkel binnenin onze richting, of is – ruimer gezien – de kwaliteit van het vak Nederlands in het humaniora erop achteruit gegaan?

Uiteraard is er het alomtegenwoordige gebruik van chat- en smstaal wat hier zeker een rol in speelt. Echter geloof ik niet dat die dé grote boosdoener is want geef toe, dit kan toch niet zomaar van de ene op de andere dag (in dit geval jaar)? Er zou dan toch eerder een geleidelijke overgang waargenomen moeten worden, niet?

Dat onze taal in dergelijke richting devolueert doet me even stilstaan (én bloggen), … en ik ben blijkbaar niet de enige.

Na vier jaar trouwe dienst heeft m’n amazonegroene Berlingo het goed zitten: het chronische olielek (onderaan) blijft maar duren en een reparatie zou me alweer een bak geld kosten … de kost zou niet te verantwoorden zijn om de twaalf jaar oude bolide z’n leven met (in het beste geval) een jaartje te verlengen.

Met 290.000 km op de teller werd beslist om naar iets nieuw uit te kijken. Toeval of niet, maar m’n garagist had net een zes jaar oude Berlingo ter verkoop binnen. Eén telefoontje naar de boekhouder en heel wat wikken & wegen later volgde deze avond een testrit en heb ik maar meteen getekend ook … het moet er toch van komen vóór de volgende keuring (november) en gezien m’n kalender (reizen, lessen voorbereiden, tranceFUSION) komt nu het “minst slecht” uit. Indien alles goed gaat heb ik ‘m volgende week ergens, net voor ons vertrek naar Australië.

De Berlingo die ik vanaf volgende week zal bezitten is net zoals m’n huidige een Multispace: lekker veel bergruimte. Enig verschil is dat het een recenter model is mét schuifdeuren (iets wat ik wel mankeerde aan m’n huidige), een bagagedrager, wat venstertjes in het dak en een stier (ivp een ezel) op de achterkant gekleefd.

En dan is er uiteraard nog het kleur. Een Googlebon vertelt me dat het “Sahara Gold Metallic” is … en zeg  nu zelf, dat klinkt toch wel een bak stoerder dan goudkleurig, niet? 😉

Nog negentien keer slapen en het is zover. Die dag, de derde juli, zitten Mickel, Koen, m’n vriendin Eveline en ikzelf op het vliegtuig richting Australië. Drie weken later, de vijfentwintigste, staan we hier terug op Belgisch grondgebied. ‘t Zal kort zijn, maar heel intens.

De geplande tour is niet van de minste: op twee weken tijd rijden we praktisch gans de oostkust af, goed voor zo’n 3000km. Daarbij willen we uiteraard zo veel mogelijk zien, doen en vooral genieten.

De “Bountystranden” op Whitsundays

Zoals je kan zien in de planning hieronder hebben we al vrij snel twee dagen rijden ingepland (08/07 en 09/07). Reden hiervoor is vrij simpel: het is er winter en we willen zo snel mogelijk richting Noorden trekken om er de warmte op te zoeken 😉

• Vrijdag 03/07 & zaterdag 04/07: Vlucht Brussel > Sydney
• Zondag 05/07: Arrival Sydney (6AM) + Visit Sydney (mét Jetlag)
• Maandag 06/07: Jeep afhalen en naar Blue Mountains aanzetten
• Dinsdag 07/07: Blue Mountains / Katoomba
• Woensdag 08/07: Leaving the Blue Moutains and driving North (tussenstop: Oxley Wild Rivers of Barrington Tops)
• Donderdag 09/07: Leaving the Blue Moutains and driving North (eindstop: Byron Bay / Lamington National Park)
• Vrijdag 10/07: Byron Bay / Lamington National Park
• Zaterdag 11/07: Drive Byron Bay -> Bunya Mountains (of Fraser Island indien clearance voor Jeep OK)
• Zondag 12/07: Bunya Mountains / Fraser Island
• Maandag 13/07: Drive Bunya Mountains / Fraser Island > Whitsundays
• Dinsdag 14/07: Whitsundays
• Woensdag 15/07: Drive Whitsundays > Cairns, QLD
• Donderdag 16/07: Cairns
• Vrijdag 17/07 > dinsdag 21/07: Diving (3d training + 2d liveaboard)
• Woensdag 22/07: Daintree National Park
  
• Donderdag 23/07: Vlucht Cairns > Sydney
• Vrijdag 24/07: Sydney + Vlucht Sydney > Brussel
• Zateradag 25/07: 4PM: Arrival Brussel

De tour zelf kan je ook op de interatieve Google Maps versie bekijken. Dat de tour ambitieus is staat buiten twijfel, bewijze onderstaand – ietwat primitieve – kaartje dat de geplande weg/afstand in z’n context plaatst:

De tour hebben we onlangs nog met een Australiëkenner, Erwin genaamd,  doornomen en bijgestuurd. Tijdens de gesprekken werd hijzelf zodanig enthousaist dat hij meteen mee wou … waarop wij allen het uiteraard nóg meer zagen zitten. Na die vergadering hadden we allen een gevoel van “Ok, waar is dat vliegtuig waar we nu meteen op kunnen springen?“.

Bijkomend wist Erwin ons massa’s handige weetjes te vertellen: modder uit bottines kloppen of je geraakt niet makkelijk voorbij de border patrol, rits van de tent steeds naar boven toedoen – kwestie van de slangen/spinnen buiten te houden, Cooper’s Ale en VB (Victory Bitter) zijn de bieren die je er moet drinken, eetgelegenheden serveren vaak geen drank maar dan kan je snel even in de er naast gelegen drankenzaak bijtanken, etc. Altijd handig zo’n zaken!

Daintree National Park

Vanavond spreken we nog een laatste keer af, kwestie van de puntjes op de i te zetten: Wie neemt wat mee? Is de reservatie van de Jeep 100% in orde? Kopen we daar kampeermateriaal of kunnen we – de kilolimitatie op de bagage in acht nemende – ons eigen materiaal meebrengen? Heeft iedereen twee foto’s voor het duikbrevet? … Check, check, check en doublecheck!

Ach, dat het maar gauw de derde juli is; We zien het allemaal méér dan goed zitten!