Nieuw in Gent

Op deze eerste blogdag van de wijvenweek snijdt men al meteen een vrij delicaat onderwerp aan: het lichaam. Menig man aanschouwt het een taboe om over te discussiëren want- o wee – zeggen dat je vrouw/vriendin een steen te veel weegt kan algauw in het verkeerde keelgat schieten als men z’n woorden niet goed kiest. Ik besef goed dat ik me op glad ijs begeef door de term steen in de mond te nemen maar geen paniek, het is nu eenmaal een correcte maat om gewicht in uit te drukken.

Nu, om jullie dames bij te staan zal ik de gebreken aan mijn lijf even toelichten; Niet elke vent ziet er uit als dé perfect afgetrainde spierbundel, ook wij mannen zijn slachtoffer van een vooropgestaald (tevens onhaalbaar) ideaal.

Algemeen:

• M’n gewicht en lengte moet ik jullie schuldig blijven, aangezien ik niet over een weegschaal beschik. Ik vermoed dat 68kg (ofte 10.70 stenen) en 1m80 vrij in de buurt komen.
• In tegenstelling tot sommige stoere bonken en toffe peren ben ik niet gezegend met een kathedraal van een lijf; De term kapel is eerder van toepassing. En die kapel is zo klein dat ik nog perfect in een 164 of 170 van T-Shirt pas (voor zij die niet mee zijn: dat zijn kindermaten 12 tot 14 jaar).
• Ik mag eten wat ik wil, verdikken doe ik blijkbaar (nog) niet. Het zit in de genen als ik er even over denk: m’n broer wil ook maar niet verdikken. “Vel over been” is van toepassing.
• Net zoals m’n vader en broer ben ik vrij behaard, vooral m’n benen en – jawel – m’n kont zijn ruimschoots voorzien van “een donske” (m’n borst heeft ook een kleiner donske). M’n baard daarentegen doet vrij raar: hij is niet vol, maar groeit in plekken. Bizar.
• Nu ik het toch over haar heb: m’n haar (op m’n hoofd) is énorm dik gepakt en valt uit. “Nog slechter of een hond” nam m’n vriendin ooit eens in de mond. Verder schuift m’n haar per jaar wat naar achter. Bij m’n vader zit het al meer dan halfweg en bij m’n wijlen grootvader … tjah, die was goed om pastoor te worden op z’n snit afgaande 😛

Mijn kapel (speciaal voor de dames eentje met m’n roze zonnebril op)

Het uiterlijk (het gezicht):

• Ik heb een unibrow, maar die valt nog goed mee alhoewel m’n Duits maatje Manuel eens de term weerwolf in de mond nam.
• Wallen onder m’n ogen zijn er altijd, ook al heb ik de dag voordien 12u aan een stuk geslapen. Hoogstwaarschijnlijk is het een overerving van m’n moeder aangezien CVS bij haar vastgesteld is.
• M’n avontuurlijke kinderjaren tekenen zich nog na, via enkele littekens.
• M’n gebit is hét grote minpunt aan m’n ganse gezicht me dunkt:
  • De bovenste helft van m’n gebit staat niet uitgelijnd tov m’n neus omdat er indertijd een hoektand weggenomen werd om geen draculatanden te kweken (er was te weinig plaats om ze allemaal te stockeren, dus hebben ze er maar eentje weggehaald)
  • In de onderste helft van m’n gebit staat er centraal 1 tand achter de andere geplaatst, net zoals bij m’n broer, m’n vader en wijlen grootvader het geval is.
  • Voor m’n wijsheidstanden was er blijkbaar wel plaats genoeg, aangezien ze alle vier reeds uitgekomen zijn.
• Ik heb een stipje op m’n neus.

Unibrow, Scheef gebit, littekens … je ziet ze allemaal.

Intern:

• Alhoewel ik drie jaar intensief aan muurklimmen gedaan heb is m’n conditie ondertussen nul komma nul. Vraag me nu om 500m te lopen en ik na 200m ga ik hoogstwaarschijnlijk tegen de vlakte. Tijd om dat muurklimmen weer eens op te nemen!
• Toen ik drie jaar was ben ik van twee meter hoog naar beneden gedonderd met een zware hersenschudding en schedelbreuk tot gevolg. Sindsdien kan ik niet goed overweg met drukte, warmte en hevige flitsen (zet me onder een stroboscoop en binnen de 5 minuten vind je me tegen de vloer gekwakt).
• Van m’n twintigste tot m’n drieëntwintigste (niet zo heel lang geleden dus) had ik énorm veel last van m’n maag. Praktisch alles wat ik at misviel me met een constante misselijkheid en krampen tot gevolg. Daarenboven had ik vrij af en toe last van een appelflauwte (gezien het feit dat ik niet veel at), acute koortsopstoten (waar m’n temperatuur op 10 minuten tijd naar 39° en meer ging), duizelingen, etc. Het aanpassen van m’n levens- en eetstijl (geen verzadigde vetten, geen koffie, etc.) brachten de oplossing aangezien de vele doktersbezoeken en bijhorend arsenaal aan pillen niets hielpen. Ondertussen gaat het beter met me en kan ik terug naar hartelust koffie drinken (*slebber*), doch moet ik nog steeds oppassen met bepaalde vette etenswaren (doseren is de boodschap).

Koffie!

Het wijf aan/in m’n lijf:

• Na het douchen ben ik steeds gul met crèmetjes (DDML van Clinique) en geurtjes (Le Mal & L’eau D’issey hebben m’n voorkeur), weliswaar niet de typische musk geur (bah!).
• Toen ik 20 was, had ik plots last van m’n linkertepel die pijn deed: ik kon een duidlijk plaatje onder m’n tepel voelen. Na een mammografie (echografie van de tepels – mammae in het Latijn – als het ware) bleek dat het niks kwaadaardig was en iets vergelijkbaar was met het moment dat vrouwen hun borstjes beginnen te ontwikkelen. Na twee maand was de pijn plots weg en ga ik nog steeds Justine Henin-gewijs door het leven (viz. cuploos).
• Ik heb een zwak voor vochtige doekjes … of is dat “too much information“?

De magische DDML, voor een gladde huid!

En verder nog:

• Ik ben een nagelbijter. Truukjes met nagels lakken met doorzichtige nagellak en ander tuig helpen niet.
• M’n geboorteplek is een vrij grote en staat midden onderaan m’n rug (zo net boven de rand van m’n boxershort) te blinken.
• Beide polsen heb ik – los van elkaar – eens tot barsten gekregen, waardoor ze niet meer 100% OK zijn en ik na intensief gebruik (vb. lange ritten met de wagen) last van ze heb (soms is het beter iets te breken dan te barsten wist meneer doktoor me te melden). Gelukkig voor mij heb ik nog geen hinder ondervonden tijdens het computerwerk wat wel vrij nefaste gevolgen met zich mee zou brengen, gezien m’n beroepskeuze.
• Steeds vaker heb ik last van m’n beide knieën. Waar dit vroeger enkel voorkwam na een lange nacht feesten komt dit nu ook voor op gewone dagen. Waarschijnlijk zet ik te veel druk tijdens het fietsen.
• Ik ben lenig en kan zonder problemen m’n been in m’n nek leggen.
  

Tot zover deze eerste; Morgen gaat het over shoppen … *yumm*

Zopas las op ik Gudrun haar blog over de wijvenweek (#): een week lang bloggen, een voorafbepaald (én aan vrouwen gelinkt) dagthema volgend (zie onderaan dit bericht). Een leuk initatief dames, maar de naam geeft een vertekend beeld vind ik. Blijkbaar is het nu plots toch OK om het woord wijf in de mond te nemen. Betekent dat dan ook dat wij, mannen, het plots mogen hebben over tetten, een foef en ander woord dat normaliter een face-slap tot gevolg heeft? Face it ladies: mannen hebben niet genoeg aan signalen, maar willen duidelijkheid; Het is nu net het wijf-gedeelte in wijvenweek waardoor menig testosteron-bevattend wezen in de war geraakt: is het nu een signaal of niet? (*)

Nu, jullie mogen gerust jullie ene week hebben, de andere 51 zijn toch van ons! Ik dacht eerst om – bij wijze van typisch macho/haantjesgedrag – een week lang te leuteren over bier, sigaretten, auto’s, gadgets en ander a-vrouwelijk onderwerp maar om jullie vrouwen een dienst te bewijzen (en geen leedvermaak te bezorgen) ga ik volop mee in de wijvenweek en ga ik evenzeer het een en ander neerpennen over “de vrouw in mij”. Per slot van rekening wees een online test ooit eens uit dat er toch wel 63% vrouw in mij schuilt.

De vooropgestelde thema’s (gelinkt aan het desbetreffende bericht wanneer ze geplaatst worden) zullen geen probleem vormen denk ik, ik kijk er naar uit eerlijk gezegd:

• Maandag: Mijn wijflijf
• Dinsdag: Shoppen
• Woensdag: Mannen
• Donderdag: Mijn huishouden
• Vrijdag: Kinderen
• Zaterdag: Wat mannen niet begrijpen
• Zondag: Vrij bloggen/inhaaldag

Jawel dames, hou jullie vast, een indringer in jullie week. En jullie kunnen er niets aan doen ook! Blah! 🙂

(*) Blog daar zaterdag maar eens over!

Gisteravond ben ik richting Charlatan afgezakt om Red D feat. Lady Linn te gaan bewonderen; (Classic) House met een ijzersterke stem erbovenop, een ideale mix als je’t mij vraagt!

In Deinze opgegroeid zijnde is Red D me geen onbekende. Vanaf m’n eerste stappen in het uitgaansleven (meerbepaald in “de Clues“) was Red D (of iemand anders van het ondertussen aan een stille dood gestorven (?) Kinky People DJ collectief) steeds van partij en werd m’n muzieksmaak dan ook sterk onder invloed van hem/hen bepaald, waarvoor dank uiteraard.

Ach waar is de tijd dat we zwaar zaten te feesten op Flashback, The Force & Crispy Bacon van Laurent Garnier (enige jaren voor hij écht bekend werd in ons belgenland) en ander (toendertijd) minder bekende uit Detroit overgewaaide diepe schijven?

Lady Linn is evenmin een onbekende; Je kent ze waarschijnlijk ook wel, als zangeres van Skeemz, Bolchi en Lady Linn and her Magnificent Seven. De single That’s Allright van Here We Go Again zal je zeker en vast bekend in de oren klinken; Ik ben alvast verkocht!

Nu, ik moet eerlijk zeggen dat ik ze via het Red D feat. Lady Linn project leren kennen heb, en vervolgens van daar uit teruggewaaid ben naar Skeemz & Bolchi (alhoewel City Trippin me vrij bekend in de oren klonk) … niet de normale gang van zaken, maar zo gaat dat nu eenmaal bij me.

Dus gisteravond was het zover; voor de vierde keer geloof ik Red D feat. Lady Linn gaan zien, deze maal in de Charlatan (Barbaar) (de keren ervoor was het in de Make-Up Club en de Clues).

Naar goede gewoonte zat de Charlatan weer afgeladen vol en ja hoor, vanaf de eerste schijf – een échte House Classic (anno 1989!) “It’s You” van E.S.P, weliswaar een paar toeren versneld – zat de sfeer er meteen in!

It’s you, it’s you I want tonight.
The heat is on, I want your love tonight.
It’s you, it’s you I want tonight.
You’re the one, my body wants tonight.
I feel the heat!

Van toen kon het niet meer stuk, de DJ-Set ging lekker door met af en toe een (ijzersterke) vocal van Lady Linn erover. Inderdaad, het wist me en de rest van het volk énorm te smaken, maar ik had niet anders verwacht eerlijk gezegd!

Meer foto’s zien? Check de set op m’n Flickr Account 😉

O ja, vanavond staat Jo Hancock – Charlatan Resident – op het programma (in de zaal), evenzeer een aanrader … wie weet zak ik ook nog even af richting Charlatan vanavond 🙂

Daarstraks door Ramen naar huis gefietst en een huis te koop gespot; Had ik maar de koopkracht (een hippe term tegenwoordig) 🙁

[ Hier zou normaalgezien een foto staan, maar had m’n camera niet bij. ]
[ Daarenboven is het barslecht weer om me snel even buiten te begeven ]

Ach, blijven dromen Bramus! Wie weet lukt dat plan om de Lotto te winnen ooit wel een keer …

Een berg afwas staat op me te wachten en ik heb er geen zin in eerlijk gezegd, het is dan ook een hele hoop. Hoe die berg er komt? Vrij simpel: Volk inviteren om “hespenrollekenst” (je weet wel: witloof, ham, kaassaus) te komen eten en achteraf nog wat koffie en thee drinken. Voor je het weet staat de berg er (en is het plots 1u) en besluit je om die maar te laten staan tot de dag erna.

Nu zit ik hier, met die berg. Maar dat stoort me niet: ik heb een fijne avond gehad en m’n frigo is goed gevuld met de overschot van gister; Zo hoef ik vanavond niet te koken en het is nét dat dat me plots de moed geeft om toch maar aan die afwas te beginnen.

Want het leven is meer dan afwassen alleen…

Vorige week ben ik na het werk even binnegesprongen bij m’n ex-collega Thomas. Het was énorm lang geleden dat ik nog eens een pit-stop bij hem hield; Zeker als je weet dat het slechts 200 meter wandelen van mijn tot zijn voordeur is! Reden van bezoek was dat Thomas en z’n vrouw Debbie een tweetal weken geleden trotse ouders geworden zijn, van een flinke jongen Gaspaer.

Het is wel schattig, zo’n kleine baby, moet ik eerlijk toegeven; Met moeite kwam ie boven de fles champagne uit (als je dan nog eens weet dat Gaspaer – net zoals ik – een maand te vroeg eruit gerold is…), z’n vel was nog veel te groot voor z’n lijfje, etc.

En ja hoor, krijsen kan hij, de kleine Gaspaer, maar dat hield me niet tegen om de ouders m’n babysit-skills (heb ik die?) aan te bieden, mocht het eens nodig zijn.

Bij deze nogmaals m’n felicitaties aan de ouders!

De dag dat je moeder je blog vlogt kan je als overwinning van de technologie aanschouwen. De dag dat je moeder met de afstandsbediening kan werken … die zal nooit aanbreken.

Gelijkspel? Ik denk het wel!

Van Katrien ontving ik een stokje dat naar m’n radio-luistergedrag polst. Nu, ik moet grif toegeven dat er maar een mager twijgje op dat stokje te enten valt aangezien ik bijna nooit naar de radio luister.

Nu, ik ben geen zonderling of zo maar het komt er gewoon niet meer van. De enige momenten dat ik naar de radio luister zijn die als ik in de wagen zit. Aangezien ik niet voorzien ben van een superdeluxe autoradio, maar een oordegelijke (en waarschijnlijk nog bakelieten ook!) radio met cassettedeck, staat de radio op … op StuBru uiteraard!

Af en toe waag ik aan een MP3 via m’n iPod, maar da’s enkel voor de echt lange ritten en dat komt vrij zelden voor. Op zo’n momenten komt m’n aftandse radio énorm goed van pas: een simple fake-cassetje met kabeltje aan erin steken en het ding doet z’n werk. Geen gepruts met verborgen audiokabels, USB-kabels, FM-zenders, noch ander gespuis.

Ik moet wel zeggen dat ik vroeger (zo’n twee jaar geleden tot een half jaar terug) wat vaker naar de radio luisterde, aangezien ik me toendertijd met de wagen van en naar m’n werk begaf. ‘s Ochtends was het rustig ontwaken samen met Wim Oosterlinck (ondertussen naar 4FM dacht ik) en grote tas koffie (dubbele Senseo) bijdehand; ‘s Avonds relaxen met de grote Peter van de Veire show (ondertussen verhuisd naar het ochtendblok) op.

Nu ik er over nadenk mis ik het eigenlijk wel een beetje, die radio. Tijd dat ik eens een tuner op de kop tik om aan m’n installatie te hangen. Zal hoogstwaarschijnlijk meer dan goed van pas komen op de momenten dat ik even het bos niet meer door de CD/MP3-bomen zie (zie ook “Luistergedrag“).

O ja, ik moet dat ding hier nog doorgooien ook … iemand van de (ex-) collega’s die niet verlegen is om over z’n radio-avonturen te elaboren mag gerust z’n gang gaan zou ik zo zeggen; U weze bij deze gepord Jared, Dirk, Johan, Bert, Tijs, Karen, Bram, Davy & Bart!

Ik had het al langer in het snotje en vorige week is het nogmaals bevestigd: m’n huisbaas, Ben, is de max!

Het begon allemaal toen ik hier nog maar een weekje woonde. Ik vroeg de huisbaas vriendelijk of hij het deurtje van het kastje onder m’n fornuis kon weghalen zodat ik vervolgens aldaar m’n microgolf zou kunnen plaatsen. Daarnaast vroeg ik hem of ie het gaatje waar de UTP-kabel van het netwerk (viz. “den internetkabel” voor de minder techneut onder ons) toekwam wat kon uitvergroten zodat ik m’n audiokabels netjes weg kon werken langs de kast weg.

De dag erop kwam ik – naar goede gewoonte – ‘s middags thuis en was Ben druk aan het werk samen met z’n werkmaatje Frederik. Frederik was bezig aan het kastje onder m’n fornuis en was er stroom aan het voorzien (met een G 2,5 in elektriekerstermen). Niet goed wetende waarom ie daar aan het prutsen was merkte Ben pienter op dat aangezien ik van plan was om daar m’n microgolf te plaatsen, ze er meteen ook een stopcontact aan het plaatsen waren. Schitterend gewoonweg; Punt bij voor den Ben!

Verder hadden ze het gat waar de UTP-Kabel uitkwam helemaal herwerkt en m’n stekkerdoos (waar m’n pc & scherm edm aan hangt) rechtstreeks aan de zekeringskast gehangen zodat de verdeeldoos ook netjes weg zat. Alweer een punt bij voor den Ben!

Twee weken geleden heeft Ben alweer extra punten verdiend door me te verrassen met de opkuis van de tuin; En vorige alweer een pak bonuspunten bij: na iets meer dan een week er vrij bouwvallig bij gelegen te hebben is m’n keuken terug zoals voorheen: het lek heeft de loodgieter gedicht en de afgebroken keukenkast hebben Ben & Frederik terug geplaatst op de plaats waar ie hoort: aan de muur!

De loodgieter z’n werk

Ben aan het werk

Verder hebben ze een extra stuk tasso tegen het plafond geplakt en de paar verloren mozaiek-tegeltjes netjes hersteld. De opkuis nadien was echter wel voor m’n eigen rekening, maar dat neem ik er graag bij gezien de vlotheid waarmee alles hersteld werd.

Frederik aan het werk

Een herstelde keuken 🙂

O ja, van de gelegenheid heb ik meteen ook maar gebruik gemaakt om de inhoud van m’n kast wat te herschikken; Het kwam al bij al nog goed uit, zo’n lek! 🙂

Iets wat ik vaak klaar maak is een simpel slaatje. Niet veel werk (op geen 20 minuten ben je rond), bruikbaar bij vele andere gerechten en vooral lekker gezond!

Ingredienten:

• Halve krop sla.
• Twee tot drie tomaten naargelang de grootte.
• Een halve rode, een halve gele en een halve groene paprika.
• Eén rode ui.
• Peper & Zout.
• Mosterdressing.

Bereiding:

• Was je handen (belangrijk!)
• Was de sla.
• Was de tomaten en snij de tomaten vrij grote stukken. Veelal snijd ik ze in vieren en dan elk kwart nog even in drieën.
• Was de paprika’s en snijd ze in fijne blokjes.
• De ui kan je gerust in (halve) ringen laten, maar blokjes kunnen ook.
• Schik alles netjes op elkaar (in volgorde van snijden) in een kom en kruid af met peper en zout (draai gerust maar een keer op acht aan die molens!).
• Dresseer met wat mosterddressing.

Varianten:

• Dresseren kan gerust ook met wat wijnazijn of olijfolie (of olijfolie gemengd met wat grove mosterd 😉).
• Als extra kan je nog wat plakken parmezan erover strooien evenals enkele noten/pitten er door roeren.

Mash-ups:

• Snij wat kaas & blokjes salami (Baton de Berger) in blokjes, meng ze ertussendoor en je hebt een aperitiefbordje (heerlijk met een glas rode porto!)
• Schik het slaatje op een bord, leg een handvol grijze garnalen erbovenop en je hebt een heerlijk voorgerecht!

Verder ook lekker bij:

• de boterham, als garnituur dan
• een croque monsieur
• een omelet
• …
• alles waar sla bij kan/mag!

Bewaringstip:

• Bewaar de overgebleven sla / de overgebleven paprikahelften / het slaatje zelf in een afgesloten kom (in de koelkast uiteraard); zo blijft de sla lekker knapperig! 😉

Smakelijk!