Nieuw in Gent

Een hoogstinteressante reportage die onlangs m’n aandacht trok was Megastructures : Impossible Island: Dubai’s Palm Island op – hoe kan het ook anders – National Geographic, één van de weinige zenders waar ik tijdens het weinige zappen steevast een stop bij hou.

Het uitgangspunt van de reportage is het feit dat de oliereservers van Dubai uitgerekend zijn om binnen twee decennia uitgeput te zijn. Om zichzelf in te dekken en rijkelijk te voorzien van een nieuwe bron van inkomsten is men er druk in de weer om van Dubai dé toeristische trekplijster bij uitstek te maken. Enig probleem: Dubai’s kustlijn meet slechts een paar tientallen kilometer, veel te weinig om het verwachte aantal toeristen op te leggen zonnen.

Nu, om dat probleem op te lossen had de sjeik anno 2000 het ingenieuze plan om een kunstmatig eiland te maken in de vorm van een palm, Pam Jumeirah genaamd, om zo Dubai van alweer een extra stuk landevenals extra stranden te voorzien (om met hotels vol te bouwen uiteraard, wat anders had je gedacht?!).

Palm Jumeirah, Render

Palm Jumeirah, Satellietbeeld

Palm Jumeirah, in opbouw

De reportage ging vrij technisch over de landwinning (door een samenwerking van Nederlanders en Belgen nota bene) en alles wat er bij kwam kijken: zeestromingen, erosie, zeefauna, etc. Na een goeie driekwartier te vullen over de complexiteit van de landwinning, de superstrakke coördinatie, de superbuildings (o.a. de Burj al Jarab, Burj Dubai ← aanrader!), etc. ging de reportage verder over de andere plannen voor Dubai.

Burj al Arab

Burj Dubai

Burj Dubai, in opbouw (mét kranen erbovenop)

Blijkt dat de sjeik naast de groots opgezette Palm Jumeirah het nog een paar tredes hoger wil nemen met de aanleg van:

• twee eilanden elk nóg groter dan Palm Jumeirah (Palm Jebel Ali & Palm Deira genaamd) om zo een trilogie te vormen;

Palm Deira

• een eiland in de vorm van de wereld, logischerwijs The World genaamd (reeds opgespoten, nu nog volbouwen en het ding is klaar);

The World

Eerste afgewerkte eiland van The World

• een eiland in de vorm van een golf/sikkel, Dubai Waterfront genaamd;

Dubai Waterfront

Naast deze eiland zijn er ook nog andere plannen:

• uitbouw van een groene zone vanuit de Dubai Waterfront naar het binnenland toe, genaamd Arabian Canal;
• een pretpark, Dubailand genaamd;
• Dubai Ski Dome, een skiparadijs met 6 ton echte sneeuw;
• Dubai Science World, voor de ruimtefanaat onder ons;
• …

Eens alle bouwwerken af, zou Dubai binnen een paar jaar er alsvolgt moeten uitzien:

Inderdaad overweldigend dat alles, en het blijkt nog goed te lukken ook gezien al vrij veel van het gewonnen land verkocht is en dat de bouw in een snelvaart evolueert, vergelijk maar eens onderstaande foto’s (die je zeker en vast al gezien hebt).

Dubai, Anno 1991

Dubai, Anno 2005

Och, ik had hier evengoed nog een extra bak foto’s kunnen plaatsen, maar die zal ik je zelf laten (her)ontdekken. Tik maar eens op Google wat van namen de bouwwerken in, je zal zeker terechtkomen op de sites van de drie palmen, The World, Burj Dubai, … naast wat ander fraais. Vergeet zeker en vast niet om ook even een kijkje op Google Maps en consoorten te nemen (weliswaar voldoende inzoomen) 😉

En natuurlijk is er ook YouTube, waar deze korte samenvatting door NGC zelf op gepost is:

De volledige reportage valt uiteraard ook te snoepen op YouTube, maar die’s niet zo geheel koosjer. Mocht ze reeds verdwenen zijn dan kan je op NGC.tv te weten komen wanneer de volledige reportage nog eens uitgezonden wordt, zeker en vast een aanrader! 😉

Goed gek noem ik hem, de Sjeik (en de aannemers die er bouwen, Google maar eens op Dubai Deathstar)!

Veel kijkplezier alvast!

Neen, niks kapot hier. Enkel staat Nieuw In Gent vandaag in z’n nakie, gezien het CSS Naked Day is!

Voor de non-techneut onder ons (tiens, had ik me niet voorgenomen om hier niks technisch neer te pennen?) komt het erop neer dat op CSS Naked Day de stijl (css) vanaf de structuur (xhtml) gehaald wordt, net alsof je een wagen zou strippen van al z’n visuele snufjes om uiteindelijk alleen maar een rijdende machine over te houden.

En ziehier, vandaag althans, een volledige gestripte Nieuw in Gent! (geen nood, tegen morgenavond komt ‘de layout’ vanzelf terug 😉)

M’n kapper heeft geen makkelijk leven zeg ik u! Ten eerste weet ik nooit wat ik wil (bij de kapper althans) want tenslotte is m’n haar toch één van de eerste uiterlijke kenmerken van me. Een mens kan niet zomaar even van kapsel veranderen (zeker niet als het te kort geknipt is) net alsof men van t-shirt zou veranderen en het is net dat, dat de keuze zo moeilijk maakt.

Ten tweede ben ik niet zo happig op kappers want zover m’n ervaring met hen reikt was het steeds verkeerd geknipt (veelal te kort). Ach ik weet nu niet of het haar ongehoorzaamheid of mijn slechte instructies zijn, maar het doet me alvast twijfelen aan het ganse kappergebeuren.

De voor snit (voor die ene keer dat het plat lag)

Nu, dit weekend ben ik toch nog eens naar de kapper geweest en na uiteindelijk gezegd te hebben wat ik moest zeggen (op hoop van zege) begon m’n kapper te knippen en keek ik vol spanning toe wat er uit de bus zou komen. Deze keer zag het er vrij goed uit, maar toch … nog geen paar seconden nadat ze haar schaar neergelegd had rolden de extra vragen zoals “Kan dit niet wat korter? ” en “Kan je hier nog wat uitdunnen?” over m’n lippen.

Nu, ze gaf me een degelijke uitleg: neen want dan valt het model niet meer (niet dat ik ooit een model wil hebben, per slot van rekening heb ik de laatste 2 keren zelf m’n haar geknipt – met alle gevolgen vandien) en uitdunnen gaat niet want dan wipt het langere haar hier nog meer naar omhoog.

Wat argwanend geloofde ik haar, ging over tot betalen en – na eerst nog eens wild door m’n haar te wrijven – vertrok richting huiswaarts; Tenslotte was het nog wel best te pruimen het resultaat!

De na snit 🙂

Toen ik thuiskwam en m’n mailbox opentrok zaten er alweer drie mailtjes voor 3RDS, m’n eigen bedrijfje in bijberoep, te wachten. Eén bedanking voor een afgewerkt project en twee mails met vragen met (cruciale) wijzigingen alhoewel die projecten bijna afgewerkt zijn. En het is precies op dat moment, beste lezer, dat het in me begon te dagen: ik ben jandorie geen haar beter dan m’n eigen klanten als ik zelf klant ben!

Zonder scrupules vroeg ik m’n kapper om nog een paar stukken weg te knippen, terwijl ik het niet luchten kan wanneer een klant vraagt om (meer dan halfweg het proces) dat logo toch nog groter te plaatsen! Sterker nog, ik had naast de vorm ook nog commentaar op de structuuur (uitdunnen), terwijl een klant van me al snel enige wrevel kan opwekken als hij/zij vraagt om een paar kolommen en afbeeldingen te wisselen terwijl de site reeds in de afwerkingsfase zit.

Nu, m’n kapper gaf me zaterdag een vrij geloofwaardige uitleg, waarop ik niet protesteerde. En dan besef ik alweer iets: Wanneer een klant een vrij absurde vraag richting m’n mailbox stuurt, schiet een gelijkaardig scenario als bij m’n kapper in werking: met een redelijke uitleg temper ik de klant z’n enthousiasme, hopend dat hij/zij die in acht neemt.

Ik geef toe, nooit had ik gedacht dat een kappersbezoek zoveel kon losmaken … het doet je toch wel even nadenken over de zaken, zo’n kappersbezoek!

Gisterenavond had ik afgesproken met enkele scoutsvrienden om een vergadering te beleggen van wat we zoal gaan organiseren en vooral wat we gaan doen volgend weekend op ons weekendje in de Champagnestreek. Na eerst gegeten te hebben in (Den) Godot (en collega Johan aldaar tegen het lijf te lopen) wou de bende nog een glas gaan drinken. Niet goed wetende waar ze moesten zijn (niks toeristische was hun eis) nam ik ze mee richting De tempelier, vlakbij de Vrijdagsmarkt.

Alhoewel drie van de negen compagnons in Gent op kot zitten/vrij vaak in Gent vertoeven hadden ze nog nooit gehoord van De Tempelier. Wel, het is een schande zeg ik u! De Tempelier is een heel aangenaam café en kan je best omschrijven als “een plaats waar men even kan doorzakken”. Rustige muziek op de achtergrond in een gezellig interieur maken het de ideale plaats om na te praten.

Wat mensen opvalt is dat de toog uit oude delen van kerken (denk biechtstoelen, houten wandbekledingen, etc) opgebouwd is. Daarnaast vallen de spreuken op de steunbalken van het plafond + de rebus boven de toiletdeur op én uiteraard springen de oude Gentse straatnaamborden ook in het oog.

Ach, ‘t is een heel gezellige keet en af en toe rol ik er eens binnen. Enige minpunt – volgens mij althans – is dat het bier Sparta Pils is, echt niet te drinken dat ding! Maar daar tegenover staat dan weer het feit dat ze Piraat schenken 🙂

Avast me hearties!

(PS: Bij gebrek aan fototoestel gister dan maar de foto’s vanop de Myspace pagina van De Tempelier geplukt)

Aah, eens vrij bloggen over de wijven/wijvenweek. Ik vraag me af wat zij gaan bloggen; Ik heb het alvast op een oeroude levensvraag gehouden, nl “Waarom – echt serieus, waarom? – gaan vrouwen steeds per 2 naar het toilet?”

Het antwoord is simpel: evolutie! En hop, een bak creationism volgelingen op m’n dak (even terzijde).

Ga even terug in de tijd, zo’n paar duizend jaar als het kan. Gans de wereld was een wildernij en roofdieren vond je overal. Terwijl de mannen zich met speren afweerden van menig roofdier waren de vrouwen netjes bessen gaan plukken en andere praktische zaken (kleren maken, zorgen voor de kinderen, etc.) aan het afhandelen/regelen.

Tot zover de geschiedenis feiten, nu een parabel van toen: Stel dat manlief (tijdens een niet jagend moment) uit z’n grot rolt om even te plassen. Lekker veilig stelt hij hem tussen de struiken/achter wat rotsen, steekt z’n speer naast hem in de grond en begint – in staande positie – te plassen. Al plassend heeft hij een mooi overzicht en kan meteen ingrijpen indien een roofdier tussen de struiken hem zou belagen. Niet mee? Check Waldo/Wally in het bos, al rechsttaand aan het plassen:

Waldo, rechtstaand

Neem nu vrouwlief wiens blaas plots op springen staat. Ze rolt naar buiten, gaat tussen de struiken/achter wat rotsen en plast al hurkend. Totaal geen overzicht om roofdieren te zien afkomen, dus klaar om aan flarden gescheurd te worden. Mocht Wally/Waldo een meisje zijn (Walda dus), dan zou hij alsvolgt in het bos verschijnen:

Walda, gehurkt én alleen.

Dus vond Walda een toch wel énorm efficiënte oplossing (kuch kuch): laat ik m’n vriendinnetje Waldi meevragen, kan zij op de uitkijk staan (en eventueel opgegeten worden)!

Walda & Waldi

Inderdaad, da’s – volgens mij althans – dus dé oorzaak waarom vrouwen per 2 naar het toilet gaan. Doorheen de jaren is het uiteraard nog wat geëvolueerd en hebben ze er een mini-sociaal-roddel-uitstapje van gemaak; Kunnen ze ondertussen nog lekker nog wat kilo’s poeder aan hun neus wrijven en wat lippen roden.

Bij deze alweer een misverstand/levensvraag opgelost!

PS: Ja, ik weet dat het een dagje te vroeg is, maar morgen ben ik er niet, vandaar 😉

Oei oei oei oei oei, plots is’t weer een thema om U tegen zeggen op deze wijvenweek, want blijkbaar zijn het de mannen die de vrouwen niet begrijpen. Wel dames, ‘t is niet altijd ons eigen schuld; Sterker: veelal is het jullie eigen domme fout!

Kijk, een man zit simpel in elkaar qua communicatie. Hier 3 stappen om misverstanden de wereld uit te sturen:

• Stel, je bent druk aan het opruimen bent en manlief zit – ik zal maar een clichévoorbeeld nemen – naar de voetbal te kijken met een rommelige tafel voor hem. Als hij vraagt of hij in de weg zit en/of iets moet doen zeg dan in de eerste plaats niet “Nee, ‘t is prima schat” om een uur later het hem kwalijk te nemen dat hij niet geholpen heeft.
• In de tweede plaats is het belangrijk om geen hints te geven (al dan niet via vijfduizend omwegen) maar ‘m direct te zeggen wat hij moet doen: “Schat, ge zit in de weg. Move your ass!” ipv ene paar keer met de stofzuiger tegen z’n voeten te stoten of “Schat, ik heb nood aan een knuffel” ipv met een halve pruillip rond te hossen.
• Belangrijk – en als derde gratis tip – is dan ook om héél precies te zijn (cfr. Gudrun haar post): Niet beginnen van “Wil je de tafel afruimen?”, maar “Als je ze afruimt zet dan alles te week met wat product, kuis de tafel af met de blauwe vod en het groene product, enz. enz.“.

Het is totaal niet moeilijk, en veel beter te verstaan voor manlief die op zulks vlak vrij rechtlijnig is. Willen we dat afspreken?

En ja inderdaad, jullie ventje begrijpt je volledig en voelt je aan maar geef toe, het heeft enige tijd en moeite gekost, niet?

Waarom ze als vijfde thema van de wijvenweek kinderen kiezen weet ik niet goed. Per slot van rekening heeft niet elke dame een kind rondlopen, wat dus een beetje discrimenerend overkomt me dunkt. Maar natuurlijk! De wijven worden steeds als rasechte zorgzame wezens aanschouwd, dus dat thema moet wel aan bod komen! En zij die er geen hebben? Ach, die kunnen gezellig over hun bioklok schrijven. Jaja, ze zijn toch nog vrij goed doordacht die wijventhema’s!

Anywho, ikzelf heb dus – surprise surprise – geen kinderen. Waarom niet? Mijn bioklok (heb ik die?) is nog niet aan het tikken en momenteel heb ik, zoals zovelen, het nog een beetje te druk met zelf op m’n poten terecht te komen qua leven en carrière. Sterker nog, stomverbaasd aanhoorde ik een paar weken geleden dat een ex-klasgenoot ondertussen getrouwd is én dat hij samen met z’n vriendin hun eerste kind verwachten. Naast onvoorstelbaar, vind ik het trouwens zo uit de jaren ’80 ontsnapt zijnde! Dat m’n ouders (en de ganse wereld toendertijd) zo te werk gingen, daar kan ik nog inkomen. Maar dat twee jonge twintigers momenteel zwaar voor kinderen gaan (zonder spaarpotje of niks) vind ik vrij uniek/afschrikkend; het is toch nú dat een mens zekerheden qua werk en zo moet opbouwen?

We survived the eighties!

Ik denk dat ik niet de enige ben die van bovenstaande mening is, bewijze het scoutsweekend waar ik drie weken geleden op mee was: 60% was gevormd door de Raad van Bestuur van Scouting Deinze (30-plussers dus), 20% door de huidige en ex-groepsleiding (waaronder mezelf dus) en 20% door, jawel, die 30-plussers hun (vrij versgeboren) kinderen.

Kinderen doorgeven op RvB weekend

Dat terzijde staat het zeker vast dat ik later kinderen wil. En twee dan nog liefst, met twee jaar tussen, naar analogie met m’n broer en ik. Als ik terugkijk hoeveel m’n broer Ian en ik (eerste foto) ruzieden & vochten om niks en dat leg naast het feit dat we ondertussen twee handen op één buik zijn vind ik het meer dan perfect die twee jaar verschil; Het is niet té klein en ook niet té groot. Jongens of meisjes maakt niet uit, maar het zou natuurlijk wel handig zijn mochten het ofwel twee jongens ofwel twee meisjes worden. Nu ik toch kieskeurig ben, liefst dan nog eentje zoals m’n broer z’n petekind Lena (ondertussen al twee lentes jong), of eentje – op de avonturen op z’n blog afgaande – zoals Wolf.

Lena (net op haar neus gevallen), m’n broer z’n petekind

Ach, we zien wel. Ik heb alvast nog steeds een van m’n eerste t-shirtjes in m’n kast liggen, klaar om doorgegeven te worden 🙂

En alweer een wijvenweek bericht, deze keer over “Mijn Huishouden“, we blijven gaan. Ik zal ‘m deze keer chronologisch vertellen, kwestie van een totaalbeeld te creëren.

Al van kleins afaan werd ik nauw betrokken in het huishouden: eerst was er het helpen met de afwas, dan later het stofzuigen en het stof afdoen, nog wat later het dweilen, … praktisch alles dus. En dat kwam wel goed van pas, gezien er op een scoutsweekend na afloop ook grondig gekuist moet worden (FYI: ik ben 17 jaar lang actief scoutslid geweest, sinds vorig jaar reken ik me tot de inactieven). Tijdens deze jaren heb ik dan ook ontdekt dat sommige vrouwen niet moeten onderdoen aan het idee dat ze over mannen gevormd hebben; Veelal waren zij de vuilste van den hoop als het op hygiëne en kuisen aankwam! Velen stonden dan ook stomverbaasd te kijken dat er een vent aan het dweilen sloeg.

WC’s aan het dweilen, op scoutskamp

Toen ik begon met werken (toch al drie jaar geleden ondertussen) verminderde de activiteit qua kuisen enorm en deden m’n ouders rustig voort. Enkel m’n kamer (die ik met m’n broer deelde), daar kwamen ze niet aan want die was voor mij. Gezien ik vrij in vlagen “de kuisgekte” heb, duurde het dan ook lang eer ik m’n kamer onder handen nam (me iedere week reppen om het stof af te doen en te stofzuigen zag ik niet meteen zitten). Maar die keren dat ik het deed was het er wel op: alles langs de kant en grondig (viz. ook onder het bed en onder de zetel). Veelal was het den brol van m’n broer netjes op orde zetten, aangezien hem dat niet echt interesseerde toendertijde, bewijze onderstaande voor en na foto (ondertussen is hij al bijgedraaid, sinds hij sinds twee jaar geleden samen met z’n vriendin een huis introk).

Voor …

… en na 🙂

Nu, sinds ik in September naar Gent verhuisd ben en alleen woon moet ik dus alles doen; en dat lukt verwonderlijk goed ook (het is hier dan niet zo groot ook)! Praktisch om de 2 dagen veeg ik gans het kot hier, dagelijks doe ik m’n afwas, af en toe eens het stof af doen, om de paar weken een dweilke slaan, om de paar weken het toilet (met de roze vod en dat oude sponsje) of douche (met de blauwe vod) onder handen nemen, etc. Daarenboven nog eens wekelijks de inkopen doen en dagelijks de afwas; Ik moet wel toegeven dat het veel werk is, er is altijd wel iets te doen. Enige waar ik nog niet toe geraakt ben zijn m’n ramen, maar daar komt binnenkort verandering in gezien ik vorige week nog een grote voorraad Glassex ingeslaan heb.

Enige wat ik nog uitbesteed aan moeder overste is de was (waarvoor dank uiteraard). Het strijken … tjah, dat komt er gewoon niet van (mede doorhet feit dat ik geen strijkijzer noch strijkplank heb … en niet van strijken hou). Kwestie van gericht kleren te kopen, waarvan er niet al te veel gestreken moet worden 😛

En dan lezen op de wijvenblogs dat de meesten hun huis een puinhoop is omdat ze “geen tijd hebben“; En maar klagen en zagen. Tijd maak je dames, ook voor te kuisen (of huur een kuisvrouw in). Neh, eat clean that! 😛

(PS: tijd dat ze nog eens een delicaat onderwerp aansnijden tijdens deze wijvenweek; wie weet sla ik zaterdag wel een pittige uit m’n lijf)

Wat men zou verwachten op deze derde blogdag van de wijvenweek – met als onderwerp “Mannen” – op het blog van ne vent is het eindeloos geleuter over voetbal, auto’s, bier, etc. Helaas dames, ik ga jullie moeten teleurstellen want, eerlijk gezegd, veel intereseert me dat allemaal niet.

Bier en voetbal? Sorry, not interested (although a little bit)!

Een a-typisch lijstje:

• Neen, ik ben racefanaat die om 4u30 op staat om de Formule 1 in God-weet-waar te volgen.
• Neen, ik ben geen motorgeile hoop hormonen die wild slaat als ‘m X aantal PK van achter de bocht hoor afkomen. Geef mij maar een praktische wagen, waar er lekker veel inkan!
• Neen, ik stoef niet over de (onwaarschijnlijke) verhalen dat ik “op een avond wel één bak achterover geslaan heb” (kan dat?), alhoewel een goeie frisse pint/streekbier me uiteraard wel weet te smaken.
• Neen, ik ben geen voetbalkenner die iedere week opgaat in z’n favoriete team. Ik weet wel wat buitenspel is en kan gerust genieten van een partij hoogstaand voetbal tijdens het WK, maar echt zwaar in opgaan door iedere week te staan brullen doe ik niet.
• Neen, ik laat de WC-Bril niet omhoog staan na het plassen aangezien ik prefereer om al zittend naar het toilet te gaan (tenzij ik me op een vreemd toilet begeef).
• Neen, ik laat geen haar in de lavabo na na het scheren.
• Neen, ik laat de afwas geen vijf dagen staan en probeer ‘m netjes elke dag te doen, alhoewel dat niet altijd lukt.
• Neen, ik ben niet wild van boeren en scheten; Vind ik storend zelfs!
• Neen, ik blijf niet speciaal thuis om naar de koers te gapen, maar me er aan ergeren doe ik me niet als ik eens een rit meepik.
• Neen, ik heb geen babe bedekt onder een stofje ter grootte van een washand op m’n bureablad staan, maar wel optimus prime.
• …

Laat de andere stereotiepen zich maar verkneukelen aan dit lijstje, maar weet goed dat ze ook in vele maten en soorten komen, die mannen!

(I know, ‘t is een vrij korte in vergelijking met de rest, maar tijdsgebrek gebieden me er nu eenmaal toe)

Shoppen als tweede thema tijdens deze wijvenweek – een waar uitje voor de dames, veelal een hel voor de mannen die meegaan – is alweer een delicaat onderwerp, vooral wanneer men samen shoppen gaat. Echter, het is vrij simpel: mannen en vrouwen hebben een gans andere kijk op het shopgebeuren. Waar de ene sekse veelal doelloos ronddwaalt, gaat de ander doelgericht op jacht.

Shoppen à la wijven:

Lieverd, ik wil iets nieuws kopen want ik heb echt niks om aan te doen!

• Winkel A
  • Binnenkomen en veel zien
  • Vanalles op de arm nemen
  • Aanschuiven aan paskot
  • Paskot binnen
  • Vanalles terughangen en groter maatje nemen
  • Paskot binnen
  • Kleren passen en twijfelen en mening aan de man vragen
  • Man reageert niet al te enthousiast
  • Discussie
  • Alles terughangen
  • Hop, naar Winkel B
• Winkel B
  • Binnenkomen en veel zien
  • Vanalles op de arm nemen
  • …
  • Discussie
  • Alles terughangen
  • Hop, naar winkel C
• Winkel C
  • Binnenkomen en veel zien
  • …
  • Hop, naar winkel D
• …
  • …
• Winkel G
  • …
  • “Och, dat truitje van winkel A stond me wel, met die broek van winkel B en die mooie schoentjes van winkel C. Zou perfect gaan met dit topje hier. Laten we even teruggaan“
• Terug in winkel A
  • Merken dat die blonde trut voor je net met het laatste in jouw maatje gaan lopen is. Gelukkig heb je in Winkel B een ander truitje verstopt en koop je dat dan maar (ook al is het wat nauw) om je gemoedstoestand in rust te houden.
• Terug thuis
  • Alles in kast gooien.
  • Twee maand later opnieuw gaan shoppen, want je hebt – alweer – “echt niks om aan te doen”.

Vrouwen aan het shoppen … een ware puinhoop!

Shoppen à la mannen:

Schat, ik heb een broek en een hemd nodig. Deze hier zijn versleten.

• Winkel A
  • Rondlopen, niets te bespeuren.
  • Hop, naar winkel B.
• Winkel B
  • “Schone broek daar!”.
  • Maat vragen aan de vrouw (of kijken in huidige broek om maat te weten) en broek uit rek nemen
  • “Tiens, er staat veel volk aan dat paskot“, rechtstreeks naar de kassa.
  • Hop, naar winkel C.
• Winkel C
  • Hemd zien.
  • Maat vragen aan vrouw om nog even te checken.
  • Vrouw/vriendin ziet nog een mooi pulleke hangen voor je, je neemt het maar mee.
  • Naar kassa.
• Terug thuis
  • Kleren meteen aan doen en een jaar later er misschien eens uitkruipen.
  • Die pull ben je ondertussen al lang vergeten (met alle gevolgen vandien).

Oké, ik heb wat overdreven maar veelal komt het er eigenlijk wel op neer. Zover m’n ervaringen reiken is het meestal een helse tocht, mee gaan shoppen met “de madam“. Leuk is plots als je merkt dat je vriendin wél gepland op shoptocht gaat; Blijkbaar komt dat ook in een groot aanbod van soorten en kleuren, die wijven! Inderdaad, sommigen zijn nog zo slecht niet als het op shoppen aankomt.

Ikzelf probeer het tussen de twee te houden: doelgericht, én veel winkels. Als ik niet meteen iets zie dat me aanstaat draai ik m’n kar en ben ik een winkel verder te vinden. Vind ik wel iets probeer ik het nog net te passen tenzij het boxershorts uit de H&M betreft (ik wéét dat ik een Medium heb en echt hygiënisch vind ik dat niet, zo broekjes passen) of om t-shirts gaat (Medium voor de grote maten, een 164-170 als het een shirt voor de kids betreft).

Boxershorts, a Medium always fits!
(m’n geboorteplek bevindt zich net iets hoger ;))

Tot een half jaar geleden had ik een voorkeur voor felle t-shirts met prints (bring some colour in your life, the world is sad enough already!) en korte broeken (het is zelfs zo erg dat m’n ex-collegae naar m’n korte broek vroegen toen ik op Thomas z’n trouw met lange broek arriveerde) maar daar is ondertussen verandering in gekomen: de knappe felle shirts met écht knappe prints maken ze niet meer in de H&M (althans niet in de grote maten; en bij de kindermaten zijn de grootste versies er al vaak uit eer ik passeer) en zo’n lange donkere jeans is nu net iets meer stijlvol om te gaan werken dan zo’n Carhartt short rond m’n middel (ivm de shirts: zie ook de post enige tijd terug om bram.us met m’n t-shirtvoorkeuren in ge-etaleerd)

Mijn gekleurde was (links) vs. een normale fletse was (rechts)

Waar is Wally Bramus?

Waar ik nog niet van afgestapt ben zijn hoodies (kap-pulls), dan nog liefst van al een gilet met kap. Al van kinds-af-aan had ik altijd iets op m’n kop en ondertussen vind ik het vervelend om geen kap te hebben. Heb ik een pull zonder kap aan (zomer en winter), dan vind je veelal met sjaal rondlopen (winter). Voor streepjes (horizontale) heb ik ook nog steeds een zwak.

De ever lasting blauwe Diesel gilet, mét kap.

Voorkeuren voor winkels en/of merken heb ik niet, doch loop ik op shoptocht steevast de H&M binnen. Den Brooklyn en (de naam ontsnapt me nu even) staan ook vooraan de lijst. De Zara, WE Men, Esprit & Mexx durf ik ook wel eens binnerollen, als het wat klassieker moet zijn. En alhoewel het arsenaal aan kleren in de Limits en Cream me wel aanstaat hou ik het daar enkel bij schoenen gezien hun toch wel énorm dure prijzen; Alhoewel, de broeken van Carhartt (niet van die familiemodellen waar je met z’n vijven inkan, maar de iets klassiekere en de shorts) zitten me nog steeds gegoten en tijdens de solden valt er soms wel een badje te rapen.

Ach, ik begin me zowaar een rasecht wijf te voelen als het hier zo allemaal even nalees. Ik ga alvast ter voorbereiding van morgen een pint achterover slaan, kan ik me goed voorbereiden op het Mannen-thema 😛