De #twitsfm luisteraars hebben het gister al vernomen: de vrienden en collega’s van de portables hebben een nieuwe single uit, Camper genaamd. Naar goede gewoonte valt deze hratis en vor nikz vanaf hun blog te rapen.
De track is genomen van de nieuwe CD John Terra, die voor oktober gepland is. Doch hebben we her en der across the interwebz – hun blog & myspace – alsook op hun schiterrende optreden in den AB reeds een paar nummers kunnen aanhoren … dat het maar gauw oktober is!
… die Flight Control game voor de iPhone. En nee hoor, ik heb het hier niet per sé over mezelfd – de geek des huizes – die er aan verslaafd is, maar over m’n vriendin 😛
Het concept van de game is heel simpel: de vliegtuigjes komen af en je moet ze doen landen, zonder te botsen. Landen is dan nog simpeler dan het concept: je trekt gewoon (echt wel “gewoon”) met je vinger een lijn van het vliegtuigje naar de landingsbaan en that’s it!
Verder zit het grafisch ook énorm goed snor en valt de prijs reuze mee (slechts $ .99, ofte € 0,79).
Zopas ben ik aan de Zuid op bureau 109 om m’n Internationaal Rijbewijs gegaan zodat ik deze zomer in Australië met de Jeep mag rijden (om in Australië te rijden heb je een geldig, in het Engels geschreven, rijbewijs nodig — het Belgische is dat uiteraard niet). Vlotte bediening, een vriendelijke madam, … totaal geen klagen over de Gentse Dienst Bevolking … binnen het half uur stond ik terug buiten met het rijbewijs in de hand.
Wat me echter wel stoorde is het internationaal rijbewijs zelf; Blijkt dat het een opgevouwd A5‘je papier/halfkarton is (opgeplooid dus een A6‘je), ingevuld met n’een Bic en 16 euro kost.
M’n internationaal rijbewijs
Verder is het document op zich niet eens zo internationaal gezien het in het Nederlands en Frans opgesteld is. Het internationale aspect werd er nadien semi-professioneel ingeplakt; Letterlijk dan: in het midden van het document zitten wat witte blaadjes met daarop de vertalingen (onder andere in het Engels) gekleefd.
Semi-professioneel
Bij de vertaling zijn ze echter vergeten om ergens de term “Driver’s License” of “Driving Permit” of iets dergelijks te vermelden, kwestie van duidelijk te zijn veronderstel ik. D’oh!
Dat er maar snel één of andere minister dit leest en besluit om vanaf heden deftige versies – iets vergelijkbaar met onze identiteitskaarten perhaps? – uit te brengen. Ondertussen zal ik vol Belgische trots in schaamte vallen met m’n rijbewijsvoddeke, eens Down Under.
You call that a driving permit? THIS is a driving permit!
Na de reeds geziene filmpjes (daar en daar), de foto’s (hier, daar alsook daar) en de bakken tweets de dag zelf nu ook … de bootleg met live opnames van Amatorski, The Pancake All-Stars en de daaropvolgende jamsessies van de PKZ-Crew (vooral Freek & Luut dan)
♫ Live at PKZ (March 2009)
Voorsmaakje: “Hotel Wijndaele“
Recorded, cut, mixed, mastered and produced by yours truly 😉
Voor zij die niet mee zijn: PKZ is kort voor PannenKoekenZondag: Een zondag, meestal één keer in de maand, wanneer we met vrienden samenkomen en pannenkoeken eten, wat gezapig keuvelen, etc. Sinds kort gaat de PKZ zo goed als altijd bij @Joke thuis door (in de enige echte Sportstraat te Gent) en draait de PKZ telkens een thema. Passeerden reeds de revue: carnaval & muziek. Bovenstaande werd – quite obviously – opgenomen op de PKZ die rond muziek draaide. De eerstvolgende PKZ zal rond humor draaien. #pkz #notendop
Aangezien m’n studio een paar meter achter de straatkant ligt heb ik niet meteen last van de buren. Dat in combinatie met een uiterst rustige buurt en wat tuinen + een bed & breakfast als directe buur/buffer tussen mij en de straat, kan je gerust stellen dat ik – op de school hier schuinover na – zowat de grootste lawaaimaker in een straal van 20 meter ben.
Het “gele huis” is waar mijn studio is, lekker van de straatkant weg.
Het blauwe is de B&B.
Na bijna twee jaar in Gent is de vaststelling nog steeds correct … maar dat was buiten Paaszondag gerekend.
Beware of the Easter bunny!
Om een of andere mysterieuze reden had de eigenaar van de anders o zo rustige Bed & Breakfast een bak volk samengeroepen; Ik vermoedde voor een aankondiging van een huwelijk of iets in die aard … tot ze plots met z’n allen hippiegewijs begonnen zingen. Een uur lang. Zomaar. Waarschijnlijk om de verrijzenis van Jezus te herdenken denk ik nu. Of omdat ze er zin in hadden.
En dat allemaal op een zondag zeg. Ik vraag me af wat dat op Pinksteren zal geven 😀
Niet bang van hoogtes is huppelende Kiki al sinds ze hier is geïnteresseerd in de houten balken die door m’n huis lopen. Minutenlang kan ze eindeloos naar boven turen/miauwen en moet ik haar er op plaatsen; Anders komt ze niet tot rust. Na een half uurtje à een uurtje (afhankelijk of ze een dutje doet of niet) weet ze via een miauw te melden dat ze er af wil.
Kiki op hoogtestage
Iets minder hoog is ook prima
Op uitkijk
Get me down!
Een tijdrovend karwei; Tot vorige week, want dan is Eveline in gang geschoten met het maken van een echt looppark; Iets wat we al een tijdje in gedachten hadden om te maken.
Eveline aan’t zagen
Het afgewerkte ding, met Kiki reeds in haar uitkijktoren (bovenaan, groen kussentje)
én de loopplank zichtbaar
Ja hoor, Kiki vindt het wel leuk zo te zien … uren stuiken als geen ander. En wij, wij zitten op ons gemak. Ze kan gaan en staan waar ze wil, zonder enige interventie van ons. 🙂
Stuikske placeren
Uitbreiding op het originele plan waren het kussentje bovenaan en het trapje om naar beneden te gaan, iets wat echt wel nodig was omdat het net iets te steil is.
Ondertussen, drie dagen verder, gebruikt het ze het al vrij goed zonder gelokt te moeten worden; Behalve uiteraard wanneer je madame een camera voor haar karakterkop houdt, dan doet ze het pas na even twijfelen en met de nodige aandachtshoererij (de tussenstop op de loopplank alleen al!) …
Kortfilm die je zeker moet gezien hebben:
Do you wanna know my name?
Vreemd hoe ik met de dood om ga. Zondag is mijn grootmoeder (“Mémé Binko” zoals we zeggen) op tachtig jarige leeftijd overleden en eerlijk gezegd, ik zit er hier gewoontjes bij; Na reeds 2 overleden grootouders begin ik het “normaal” te vinden dat grootouders nu eenmaal sterven.
Vreemd hoe ik plots aan mijn pépé (haar man) – die als eerste in de rij grootouders stierf – denk. De laatste keer dat ik hem zag was zo’n 8 (?) jaar geleden in het ziekenhuis. Zo herinner ik me m’n pépé: afgetakeld in een ziekenhuisbed. Met allerlei biepende toestellen aan hem gekoppeld. Met een plakkertje over de ogen.
…
Vreemd dat ik bij het terugdenken aan m’n pépé het wel lastig krijgen; Terwijl ik dat bij m’n mémé niet heb. Nu, ik heb mezelf ervoor beschermd: bewust niet naar het ziekenhuis gaan, bewust ze niet in afgetakelde toestand te zien. Ik wil m’n mémé gezond herinneren, niet al stervend.
Zondagmiddag haalde m’n mama een foto van m’n pépé boven. Hij had haar (toen een jaar of 10) op de arm. Hij gooit haar in de lucht en kriebelt haar, zo leid ik uit de foto af. Het beeld doet plots een belletje afgaan: Mijn pépé deed dat ook met mij, ik zie het zo voor mij. Ik glimlach.
Vreemd. Vreemd dat ik voor de eerste maal sinds de dood van m’n pépé hem niet “al stervende” voor de geest haalde.
Ik mis je, pépé.
Zondag 1 februari was het de Dag van de Ambachten in m’n hometown Deinze, een dag waar – hou u vast – de ambachten in de spotlight staan (hoe ze er toch op komen!).
Naast de gedoodverfde ambachten (pottenbakken bvb) kwamen ook enkele andere niet voor-de-hand-liggende ambachten zoals fotografie aan bod.
Plan Dag van de Ambachten, Deinze
Samen met m’n lief ons ingeschreven voor sommige dingen en zo een klein toerke gedaan:
‘k moet zeggen, ‘t was de moeite! Veel bijgeleerd, veel gezien … en nog wat foto’s getrokken ook:
Vind je trouwens niet dat Bart Van Cauwenberghe (de Chocolatier) verdacht veel op Bart Netlash De Waele lijkt? Sterker nog, naast de visuele match is er ook een gelijkenis in manier van spreken en gesticuleren imo 😀
Al van kinds af aan ben ik gefascineerd door de wereldbefaamde Rubik’s Cube. Reden is vrij simpel: ik snap maar niet hoe het ding op te lossen valt … allé, ik heb me er nog niet echt op toegelegd.
Op één van de vorige pannenkoekenzondagen (@pkz) – een non-event dat op een luie zondag ontstond (“Pics or it didn’t happen”) – bij @Joke thuis sprong de magische kubus terug in het oog. Een half uurtje draaien later stond ik niet al te veel verder.
Vorige week sprong er een hippe iPhone applicatie in het oog: CubeCheater:
CubeCheater is a new iPhone and iPod Touch app that solves everyone’s favorite 80’s puzzle cube. Just input the current state of your cube and CubeCheater will show you how to solve it.
Wow, could it be dat een simpele applicatie van slechts 79 cent mij voor de eerste maal ooit een Rubik’s Cube kon laten … euh … resetten?
CubeCheater
De vorige #pkz (again: Pics or it didn’t happen) heb ik de applicatie meteen kunnen testen. Ja hoor, alles inputten en 20 draaien later was het resultaat er al!
OMG!
Ondertussen is de Rubik’s Cube terug dooreen gehaald en ben ik – na wat research op YouTube – begonnen met het studeren van enkele algoritmes.
How to solve a Rubik’s Cube, part one (bekijk ook part two)
Het eerste filmpje is er ondertussen al doorgedraaid (ebdem?) en het resultaat mag er zijn eerlijk gezegd: één zijde volledig opgelost; Wie had dat ooit gedacht?!
Één zijde opgelost!
Ja hoor, ik ben trots op mezelf! Edoch, echt snappen doe ik ‘m nog niet momenteel … ‘t zal nog een tijdje duren eer ik het volledig onder de knie heb 🙂
Nieuw in Gent is het persoonlijke blog / online dagboek van Bram Van Damme en vertelt z'n belevenissen in en rond Gent sinds hij medio 2007 van Deinze naar Gent verhuisde. (meer)
