Nieuw in Gent

De kogel is door de kerk: op 1 oktober 27 september verhuis ik, en wel naar hetzelfde adres waar ik nu woon!

Inderdaad, zoals verwacht heeft m’n bovenbuurvrouw beslist om het Begijnhof te verlaten en kan ik een verdiepje hoger gaan wonen. Enige wat voor mij verandert is m’n woonoppervlakte (maal twee) en het aantal treden de trap op tot aan m’n voordeur. De afstand van en naar het werk, m’n bakker, de buurtwinkel, m’n buren, … ze blijven allen gelijk.

Het fijnste van al aan gans de zaak is dat ik zo gespaard blijf van getelefoneer naar allerhande diensten om m’n adres te wijzigen en niet van loket naar loket hoef te hossen; Als dat niet handig is! Enige wat ik wel moet doen is de bank een bezoekje brengen om de huurwaarborg op die speciale rekening te verhogen en de maandelijkse order van bedrag wijzigen. Voor de rest niks, nopppes, nada, … I like 🙂

Verhuizen

Dat m’n huisbaas de max is wisten jullie al. Dat hij er geen probleem van maakt dat m’n bovenbuurvrouw haar opzeg niet uitdoet (gezien ik naar daar ga en er al volk staat te drummen om mijn huidig studiootje over te nemen) vind ik nog meer de max, zo vlot het allemaal goed en kan ik snel de switch maken … ja hoor, ik sta te popelen!

Die switch zal er trouwens sneller zijn dan ik denk (ik weet het nu al – zelfkennis is soms handig) gezien m’n lief en ik volgende week maandag twee weken door Frankrijk gaan trekken en pas de 21e terug in het Belgenland zijn … ‘t zal nog druk worden deze week om alles in orde te krijgen 🙂

M’n studiootje is de max: Superligging, doenbaar van prijs, de max van een huisbaas, rustige bovenbuur, gezellig, een klein maar fijn tuintje, etc. Enige wat voor verbetering vatbaar is is de grootte … gans m’n inboedel (niet dat dat zoveel is) staat hier op een luttele 25m² opeengepropt. Hoe het er hier uit ziet? Ach, dat kan met 3 simpele foto’s beschreven worden, en dan ben ik reeds rond 🙂

Klein maar gezellig 🙂

Nu, ik moet eerlijk zijn: af en toe verlang ik naar iets groter. Wanneer dan in het straatbeeld enkele dingen te huur opduiken kan ik het niet laten om toch even een kijkje te nemen. Tenslotte, wie weet vind ik wel de/het ideale-betaalbare-niet-te-kleine-noch-te-grote-studio/appartement/huisje-van-m’n-dromen! Meer dan hetgeen ik nu heb hoef ik eigenlijk niet: een aparte slaapkamer zou al een hele aanwinst zijn!

Zo kwam er een goeie maand geleden een huis in m’n straat te huur. De gevraagde 750 euro per maand zou wel lukken, mits het vinden van een huisbuddy uiteraard. Even informeren om een bezichtiging te fixen maar de dag erna (de advertentie hing nog maar een dagje uit!) moesten de huidige bewoners me helaas melden dat het reeds verhuurd was. Te traag met de t van pita, Bramus!

Vorige week dan een ruim loftappartement dat betaalbaar was in de straat achter waar ik nu woon gespot. Bezichtiging geregeld, maar dat was dan niet zozeer m’n ding … het was té groot en de gezelligheid was vrij ver te zoeken.

Ja hoor, kieskeurig, dat ben ik ook nog eens ook! Iets wat niet meteen m’n ogen doet fonkelen of een appartement in een block, daar krijg je me niet meteen in … ik wil iets met karakter.

Vandaag in Ramen nog iets knus gezien: (soort van) duplex op het gelijkvloers met living (ter grootte van hetgeen ik nu heb 😀), badkamer (mét bad), keuken, een slaapkamer en nog een burootje/extra slaapkamer. Het ding heeft wel potentieel naar m’n vereisten (ligging, karakter, etc.) maar om als alleenstaande 600 euro per maand op te hoesten (zonder kosten dan nog!), dat vind ik net iets van het goede te veel.

Bovenstaande drie zijn het dus niet geworden … ondertussen neem ik af en toe een kijkje op Kapaza en ImmoWeb. Er zal wel iets leuk te vinden zijn zo ooit, op een dag. Wie weet moet ik het niet eens zo ver zoeken en verhuist m’n bovenbuurvrouw gezien ik van mening ben dat haar contract bijna afloopt … ik ga het haar alvast eens schaamteloos vragen wanneer ik ze nog eens zie want dat zou eigenlijk ideaal zijn: alles blijft hetzelfde, maar dan in’t groot 🙂

Mocht jij, liefste lezer (hear hear, je voelt me al aankomen), een gezellig studiootje/duplex met (minstens 1) aparte slaapkamer tegenkomen, laat het me gerust weten. Wie weet kunnen we samen een bottel champi kraken op m’n nieuwe woonst 🙂

PS: begrijp me zeker niet verkeerd. Ik woon hier graag en het is hier goed. Maar het kan natuurlijk altijd beter 😉

Ik had het al langer in het snotje en vorige week is het nogmaals bevestigd: m’n huisbaas, Ben, is de max!

Het begon allemaal toen ik hier nog maar een weekje woonde. Ik vroeg de huisbaas vriendelijk of hij het deurtje van het kastje onder m’n fornuis kon weghalen zodat ik vervolgens aldaar m’n microgolf zou kunnen plaatsen. Daarnaast vroeg ik hem of ie het gaatje waar de UTP-kabel van het netwerk (viz. “den internetkabel” voor de minder techneut onder ons) toekwam wat kon uitvergroten zodat ik m’n audiokabels netjes weg kon werken langs de kast weg.

De dag erop kwam ik – naar goede gewoonte – ‘s middags thuis en was Ben druk aan het werk samen met z’n werkmaatje Frederik. Frederik was bezig aan het kastje onder m’n fornuis en was er stroom aan het voorzien (met een G 2,5 in elektriekerstermen). Niet goed wetende waarom ie daar aan het prutsen was merkte Ben pienter op dat aangezien ik van plan was om daar m’n microgolf te plaatsen, ze er meteen ook een stopcontact aan het plaatsen waren. Schitterend gewoonweg; Punt bij voor den Ben!

Verder hadden ze het gat waar de UTP-Kabel uitkwam helemaal herwerkt en m’n stekkerdoos (waar m’n pc & scherm edm aan hangt) rechtstreeks aan de zekeringskast gehangen zodat de verdeeldoos ook netjes weg zat. Alweer een punt bij voor den Ben!

Twee weken geleden heeft Ben alweer extra punten verdiend door me te verrassen met de opkuis van de tuin; En vorige alweer een pak bonuspunten bij: na iets meer dan een week er vrij bouwvallig bij gelegen te hebben is m’n keuken terug zoals voorheen: het lek heeft de loodgieter gedicht en de afgebroken keukenkast hebben Ben & Frederik terug geplaatst op de plaats waar ie hoort: aan de muur!

De loodgieter z’n werk

Ben aan het werk

Verder hebben ze een extra stuk tasso tegen het plafond geplakt en de paar verloren mozaiek-tegeltjes netjes hersteld. De opkuis nadien was echter wel voor m’n eigen rekening, maar dat neem ik er graag bij gezien de vlotheid waarmee alles hersteld werd.

Frederik aan het werk

Een herstelde keuken 🙂

O ja, van de gelegenheid heb ik meteen ook maar gebruik gemaakt om de inhoud van m’n kast wat te herschikken; Het kwam al bij al nog goed uit, zo’n lek! 🙂

Eén van de eerste kleine straatjes die ik al fietsend door Gent ontdekte was Ramen, een klein straatje tussen de Burgstraat en de Hoogstraat/Poel. Via deze shortcut ontweek ik de drukke Peperstraat en Hoogstraat (én de rode lichten op de hoek) al rijdend van en naar het werk.

(Klik op kaartje voor Google Maps versie)

De fun was echter van korte duur: Na twee weken er door te vliegen werd Ramen volledig opengegooid om de riolering (en meteen ook het wegdek) te vernieuwen en de ondergrondse parking er af te werken.

Na vier maand toch via de Peperstraat/Hoogstraat gefietst te hebben (en vervolgens verder via de Sint-Michielsstraat tot aan Ajuinlei) is Ramen sinds vorige week terug officieus open.

De hobbelige oude kasseien en erbarmelijk opgelapte macadam hebben plaats geruimd voor netjes (lees: zonder hobbels) aangelegde klinkers; Een waar plezier om op te rijden. Het is echter nog wat vlieg- en stuntwerk aangezien het fijne zand dat ze er op gegooid hebben nog niet volledig door de voegen getrokken is, met een paar bijna-uitschuivers tot gevolg.

Leuk om weten ook is dat de parking Ramen na lange vertraging, bewijze dit niewsartikel van 2004, eindelijk afgewerkt en opengesteld is. Aan de buitenkant te zien is het een vrij geavanceerd ding geworden; Om de een of andere duistere reden zijn er zelfs bewegende glazen panelen aan de inrit/uitrit voorzien – kwestie van de warmte binnen te houden?

Zomaar in Ramen parkeren zit er echter niet in: Ramen is een abonnementenparking geworden, met uitzondering van grote evenmenten (zoals de Gentse Feesten) in de binnenstad (#).

Verder heb ik op Flickr/Google nog deze drie interessante foto’s (zeer zeker te klasseren onder “uit de oude doos”) van Ramen gevonden. Allen zijn ze van uit Blindeken (parallel met de Peperstraat) getrokken als ik dat goed zie: let op het gebouw met gebogen poort rechts en vergelijk dan met het poort links op de foto hierboven 😉

Ramen, anno december 2004 – (foto: Pierre Putman)

Ramen, anno augustus (?) 2005 (foto: Hans Dekeyser/CityLAB)

Ramen, anno november 2005 (foto: Hans Dekeyser/CityLAB)

Maandagavond is de loodgieter gepasseerd om naar m’n lek te bekijken. Aangezien het toch al een knoeiboel was, heeft ie maar meteen een paar gaten bijgemaakt om zo te zien wat precies er scheelt. Een half uur en veel lawaai later had hij de oorzaak gevonden: Inderdaad de chauffageleiding die lekte, zoals m’n huisbaas Ben reeds vermoedde. Eén probleem echter: hij kon pas donderdag komen om het repareren.

Na m’n huis er dan maar een paar dagen kreupel bij te laten liggen, kwam ik deze avond thuis en bemerkte dat de loodgieter niet gepasseerd was. Even naar de huisbaas bellen en blijkbaar had ik het verkeerd verstaan: de loodgieter komt pas volgende week donderdag langs! Oei!

Dusja, ik heb dan maar m’n borstel bovengehaald en alles beginnen opruimen; Ik kan per slot van rekening toch niet blijven m’n ouders / vriendin / broer lastig vallen met m’n gelogeer? Bovendien is het vrij vervelend dat ik bij dergelijk logement vrij immobiel ben, op internetvlak dan welteverstaan, wat niet echt goed is voor de productiviteit van 3RDS.

En zo, het is nu 22u22 en m’n keuken is omgetoverd tot een semi-bouwwerf; Ik bevind me alweer een stukje dichter bij de beschaving. De weggebroken kast staat netjes in de trappenhal, al het stof / steengruis / zaagmeel is netjes opgeveegd en de stoflong is alweer wat aangesterkt.

Strafste van al is dat ik het nog iets hebben vind, die rechtopstaande lamp. Of is dat de vermoeidheid die aan het spreken is?

Na jaren met een oud vehikel van een fiets rond te hebben gereden en wegens diefstal van eerdervermelde twee jaar praktisch alles te voet (of sporadisch met de wagen) te hebben afgelegd heb ik in mei vorig jaar een spiksplinternieuwe fiets gekocht.

Toen ik in de fietsenwinkel langsging om m’n keuze te maken viel ik bijna achterom van het grote aantal modellen dat beschikbaar zijn. De prijzen waren er ook niet naast: Blijkt dat een nieuwe fiets toch al gauw een 300 euro kost; En dan heb je nog maar een basismodel! Nu, ik wist dat ik sowieso een fiets zou moeten hebben en dat de gespreide kost op de jaren dat ik er gebruik van zou maken slechts een goeie 30 euro zou bedragen; Niet mis dus.

Een goed halfuur later reed ik de fietsenwinkel uit met een moderne stadsfiets van het merk Bergy, model Exclusive. Een vrij standaard model met een bagarekje, een rekker, een pompje, elektrisch lampje achteraan en bovenal de volle zeven versnellingen.

Nu ik Gent woon komt die fiets énorm goed van pas en gebruik ik hem dagelijks om van en naar het werk te rijden. Echter, alvorens me zomaar met de fiets te verplaatsen hier in Gent was de nood aan een goed slot, als aanvulling op het standaardslotje dat bij de fiets kwam, énorm hoog. Snel even op Google de lijst van fietsenmakers in Gent opgezocht en een goede 60 euro later had ik een zwaar slot om rond m’n fiets te hangen.

Verder heb ik ook nog de tijd genomen om alle boutjes en vijsjes van m’n fiets even extra aan te spannen aangezien de kasseien in Gent vrij veel van je fiets vergen. Ik weet nog goed dat toen ik naar de dienst bevolking (aan de Zuid) fietste ik plots m’n stuur in m’n handen had; Eén vijsje vergeten dus! 😀

Leuk om weten is dat de Stad Gent gratis fietspompen (met luchtdrukcompressor) ter beschikking stelt. Eentje staat er aan de Stedelijke Bibliotheek aan de Zuid, een ander aan de achterkant van het Sint-Pietersstation en dan nog een aan de kruising van de Sint-Amandstraat met de Sint-Hubertusstraat. Ik moet zeggen: ze werken voortreffelijk!

Eens de fiets technisch in orde was was het maar een kwestie van wat zijstraatjes in te slaan om zo shortcuts en straatjes zonder kasseien te ontdekken. Aangevuld met het beschikbare fietsplan van Gent (recto & verso) was het een fluitje van een cent om me snel van de ene locatie naar de andere te begeven. Zo wist ik bvb. niet dat ik in één treut vanaf de Ajuinlei langs de Leie weg tot in de Blaarmeersen kon rijden. Nog leuker is dat de Stad Gent zelfs passages onder de bruggen door voorzien heeft, zodat we geen drukke banen over moeten; Als dat niet fijn is!

Is het trouwens opgevallen dat de gelinkte brochures in dit bericht allen door de Stad Gent (dienst Mobiliteit) zelf uitgegeven zijn? De slogan “Gent, wild van fietsen” is dan ook meer dan gepast me dunkt!

Ik had me voorgenomen om m’n eerste bericht hier op Nieuw in Gent anders te titelen; Iets à la “Begin” of de gedoodverfde “Hallo wereld” maar niets is minder waar, Murphy kwam langs en gooide roet in het eten.

Het begon allemaal twee vrijdagen geleden (acht februari) met het spotten van een klein lek vanuit m’n plafond in m’n studiootje. Meteen m’n huisbaas – eveneens buurman – Ben geinformeerd en diezelfde dag nog heeft ie de zaak onderzocht. Na wat kijken en doen werd de oorzaak gevonden: m’n bovenbuurvrouw Marleen had blijkbaar haar koelkast opengezet om te laten ontdooien en was van idee dat al het water netjes in de groentenbak van haar koelkast terecht zou komen. Niet dus.

Aangezien het een éénmalig gebeuren was zou het lek zich vanzelf oplossen. En inderdaad, tegen de dag erop was het lek al wat geminderd en tegen zondag was alles weg. Geen lek meer te bespeuren. Ik was een gelukkig man.

Tot ik vorige vrijdag (de 15e) thuiskwam na het werk: het lek was er terug en deze maal sijpelde het water uit m’n spotjes. “Jeetje Sneetje” kwam in me op en ik meteen bij de huisbaas aankloppen. Ben was er samen met z’n werkmaatje en handyman Frederik en die meteen mee komen kijken. Spotje uit plafond halen en ja, gans de bovenplaat was nat. Terug bij Marleen gaan kijken maar niets te bespeuren: haar afvoer noch leiding lekte.

Aangezien het lek vanuit de hoek van m’n kamer kwam opende ik m’n keukenkast om te zien of het daar niet nat was en jawel hoor; de ganse hoek van m’n kast was door en door nat (evenals de 2 pakken spaghetti, de pak lasagnablaren en de doos Weetabix die er stond). Meteen schoten we in actie en vezen we de bovenplaat van de kast weg om te zien of het daar ergens nat was en jawel hoor, door en door nat was het. Na wat verder onderzoek bleek het de leiding van de chauffage te zijn: zette Ben de druk hoger op de ketel, dan stroomde het water rijkelijk uit de muur; Zette hij de druk lager dan minderde de stroom.

Een lek van dergelijk kaliber ging m’n 2 privéstielmannen hun petje te boven waarop Ben dan maar meteen de loodgieter belde. Die zou maandag (de 18e) ter plaatse kunnen komen (alhoewel, 100% zeker is het niet aangezien z’n vrouw opnam). Nu, om makkelijk aan dat lek te kunnen stond m’n keukenkast vrij in de weg en zou Ben die moeten uitbreken om zo de loodgieter vrij spel te geven. Aangezien ik toch niet thuis was de zaterdag en zondag erop zei ik hem dat die dat gerust in het weekend mocht doen dus haalde ik snel snel de kasten alvorens richting het ouderlijke huis te Deinze aan te zetten.

Zondagavond (de 17e) waagde ik me toch nog even om langs m’n studiootje te passeren (nog wat spulletjes ophalen en snel even de mailtjes doornemen) en constateerde ik dat m’n studiootje naar een bouwwerf ometoverd was. Bovendien waren bepaalde kringen van stroom afgesloten (het lichtnet en enkele stopcontacten) om kortsluiting te voorkomen. “Fijn”.

Dusja, nu zit ik hier tijdelijk zonder woonst. Ondertussen logeer ik een beetje overal: bij m’n vriendin, bij m’n broer, bij m’n ouders, … mocht het nodig zijn mag ik zelfs de douche op het werk gebruiken aldus Bart :-).

Anywho, genoeg geleuterd over m’n bouwwerf; tijd om nog eens richting huisbaas te stappen en vragen waar de loodgieter blijft. De uitleg over dit blog volgt later nog wel; eens m’n koddig studiootje terug onder de categorie bewoonbaar te classeren valt. Een verdere uitbouw van Nieuw in Gent (nog wat tweaks hier en daar) volgt ook de komende dagen nog.

Wordt vervolgd, zonder meer.