Nieuw in Gent

Oei oei oei oei oei, plots is’t weer een thema om U tegen zeggen op deze wijvenweek, want blijkbaar zijn het de mannen die de vrouwen niet begrijpen. Wel dames, ‘t is niet altijd ons eigen schuld; Sterker: veelal is het jullie eigen domme fout!

Kijk, een man zit simpel in elkaar qua communicatie. Hier 3 stappen om misverstanden de wereld uit te sturen:

• Stel, je bent druk aan het opruimen bent en manlief zit – ik zal maar een clichévoorbeeld nemen – naar de voetbal te kijken met een rommelige tafel voor hem. Als hij vraagt of hij in de weg zit en/of iets moet doen zeg dan in de eerste plaats niet “Nee, ‘t is prima schat” om een uur later het hem kwalijk te nemen dat hij niet geholpen heeft.
• In de tweede plaats is het belangrijk om geen hints te geven (al dan niet via vijfduizend omwegen) maar ‘m direct te zeggen wat hij moet doen: “Schat, ge zit in de weg. Move your ass!” ipv ene paar keer met de stofzuiger tegen z’n voeten te stoten of “Schat, ik heb nood aan een knuffel” ipv met een halve pruillip rond te hossen.
• Belangrijk – en als derde gratis tip – is dan ook om héél precies te zijn (cfr. Gudrun haar post): Niet beginnen van “Wil je de tafel afruimen?”, maar “Als je ze afruimt zet dan alles te week met wat product, kuis de tafel af met de blauwe vod en het groene product, enz. enz.“.

Het is totaal niet moeilijk, en veel beter te verstaan voor manlief die op zulks vlak vrij rechtlijnig is. Willen we dat afspreken?

En ja inderdaad, jullie ventje begrijpt je volledig en voelt je aan maar geef toe, het heeft enige tijd en moeite gekost, niet?

Waarom ze als vijfde thema van de wijvenweek kinderen kiezen weet ik niet goed. Per slot van rekening heeft niet elke dame een kind rondlopen, wat dus een beetje discrimenerend overkomt me dunkt. Maar natuurlijk! De wijven worden steeds als rasechte zorgzame wezens aanschouwd, dus dat thema moet wel aan bod komen! En zij die er geen hebben? Ach, die kunnen gezellig over hun bioklok schrijven. Jaja, ze zijn toch nog vrij goed doordacht die wijventhema’s!

Anywho, ikzelf heb dus – surprise surprise – geen kinderen. Waarom niet? Mijn bioklok (heb ik die?) is nog niet aan het tikken en momenteel heb ik, zoals zovelen, het nog een beetje te druk met zelf op m’n poten terecht te komen qua leven en carrière. Sterker nog, stomverbaasd aanhoorde ik een paar weken geleden dat een ex-klasgenoot ondertussen getrouwd is én dat hij samen met z’n vriendin hun eerste kind verwachten. Naast onvoorstelbaar, vind ik het trouwens zo uit de jaren ’80 ontsnapt zijnde! Dat m’n ouders (en de ganse wereld toendertijd) zo te werk gingen, daar kan ik nog inkomen. Maar dat twee jonge twintigers momenteel zwaar voor kinderen gaan (zonder spaarpotje of niks) vind ik vrij uniek/afschrikkend; het is toch nú dat een mens zekerheden qua werk en zo moet opbouwen?

We survived the eighties!

Ik denk dat ik niet de enige ben die van bovenstaande mening is, bewijze het scoutsweekend waar ik drie weken geleden op mee was: 60% was gevormd door de Raad van Bestuur van Scouting Deinze (30-plussers dus), 20% door de huidige en ex-groepsleiding (waaronder mezelf dus) en 20% door, jawel, die 30-plussers hun (vrij versgeboren) kinderen.

Kinderen doorgeven op RvB weekend

Dat terzijde staat het zeker vast dat ik later kinderen wil. En twee dan nog liefst, met twee jaar tussen, naar analogie met m’n broer en ik. Als ik terugkijk hoeveel m’n broer Ian en ik (eerste foto) ruzieden & vochten om niks en dat leg naast het feit dat we ondertussen twee handen op één buik zijn vind ik het meer dan perfect die twee jaar verschil; Het is niet té klein en ook niet té groot. Jongens of meisjes maakt niet uit, maar het zou natuurlijk wel handig zijn mochten het ofwel twee jongens ofwel twee meisjes worden. Nu ik toch kieskeurig ben, liefst dan nog eentje zoals m’n broer z’n petekind Lena (ondertussen al twee lentes jong), of eentje – op de avonturen op z’n blog afgaande – zoals Wolf.

Lena (net op haar neus gevallen), m’n broer z’n petekind

Ach, we zien wel. Ik heb alvast nog steeds een van m’n eerste t-shirtjes in m’n kast liggen, klaar om doorgegeven te worden 🙂

En alweer een wijvenweek bericht, deze keer over “Mijn Huishouden“, we blijven gaan. Ik zal ‘m deze keer chronologisch vertellen, kwestie van een totaalbeeld te creëren.

Al van kleins afaan werd ik nauw betrokken in het huishouden: eerst was er het helpen met de afwas, dan later het stofzuigen en het stof afdoen, nog wat later het dweilen, … praktisch alles dus. En dat kwam wel goed van pas, gezien er op een scoutsweekend na afloop ook grondig gekuist moet worden (FYI: ik ben 17 jaar lang actief scoutslid geweest, sinds vorig jaar reken ik me tot de inactieven). Tijdens deze jaren heb ik dan ook ontdekt dat sommige vrouwen niet moeten onderdoen aan het idee dat ze over mannen gevormd hebben; Veelal waren zij de vuilste van den hoop als het op hygiëne en kuisen aankwam! Velen stonden dan ook stomverbaasd te kijken dat er een vent aan het dweilen sloeg.

WC’s aan het dweilen, op scoutskamp

Toen ik begon met werken (toch al drie jaar geleden ondertussen) verminderde de activiteit qua kuisen enorm en deden m’n ouders rustig voort. Enkel m’n kamer (die ik met m’n broer deelde), daar kwamen ze niet aan want die was voor mij. Gezien ik vrij in vlagen “de kuisgekte” heb, duurde het dan ook lang eer ik m’n kamer onder handen nam (me iedere week reppen om het stof af te doen en te stofzuigen zag ik niet meteen zitten). Maar die keren dat ik het deed was het er wel op: alles langs de kant en grondig (viz. ook onder het bed en onder de zetel). Veelal was het den brol van m’n broer netjes op orde zetten, aangezien hem dat niet echt interesseerde toendertijde, bewijze onderstaande voor en na foto (ondertussen is hij al bijgedraaid, sinds hij sinds twee jaar geleden samen met z’n vriendin een huis introk).

Voor …

… en na 🙂

Nu, sinds ik in September naar Gent verhuisd ben en alleen woon moet ik dus alles doen; en dat lukt verwonderlijk goed ook (het is hier dan niet zo groot ook)! Praktisch om de 2 dagen veeg ik gans het kot hier, dagelijks doe ik m’n afwas, af en toe eens het stof af doen, om de paar weken een dweilke slaan, om de paar weken het toilet (met de roze vod en dat oude sponsje) of douche (met de blauwe vod) onder handen nemen, etc. Daarenboven nog eens wekelijks de inkopen doen en dagelijks de afwas; Ik moet wel toegeven dat het veel werk is, er is altijd wel iets te doen. Enige waar ik nog niet toe geraakt ben zijn m’n ramen, maar daar komt binnenkort verandering in gezien ik vorige week nog een grote voorraad Glassex ingeslaan heb.

Enige wat ik nog uitbesteed aan moeder overste is de was (waarvoor dank uiteraard). Het strijken … tjah, dat komt er gewoon niet van (mede doorhet feit dat ik geen strijkijzer noch strijkplank heb … en niet van strijken hou). Kwestie van gericht kleren te kopen, waarvan er niet al te veel gestreken moet worden 😛

En dan lezen op de wijvenblogs dat de meesten hun huis een puinhoop is omdat ze “geen tijd hebben“; En maar klagen en zagen. Tijd maak je dames, ook voor te kuisen (of huur een kuisvrouw in). Neh, eat clean that! 😛

(PS: tijd dat ze nog eens een delicaat onderwerp aansnijden tijdens deze wijvenweek; wie weet sla ik zaterdag wel een pittige uit m’n lijf)

Wat men zou verwachten op deze derde blogdag van de wijvenweek – met als onderwerp “Mannen” – op het blog van ne vent is het eindeloos geleuter over voetbal, auto’s, bier, etc. Helaas dames, ik ga jullie moeten teleurstellen want, eerlijk gezegd, veel intereseert me dat allemaal niet.

Bier en voetbal? Sorry, not interested (although a little bit)!

Een a-typisch lijstje:

• Neen, ik ben racefanaat die om 4u30 op staat om de Formule 1 in God-weet-waar te volgen.
• Neen, ik ben geen motorgeile hoop hormonen die wild slaat als ‘m X aantal PK van achter de bocht hoor afkomen. Geef mij maar een praktische wagen, waar er lekker veel inkan!
• Neen, ik stoef niet over de (onwaarschijnlijke) verhalen dat ik “op een avond wel één bak achterover geslaan heb” (kan dat?), alhoewel een goeie frisse pint/streekbier me uiteraard wel weet te smaken.
• Neen, ik ben geen voetbalkenner die iedere week opgaat in z’n favoriete team. Ik weet wel wat buitenspel is en kan gerust genieten van een partij hoogstaand voetbal tijdens het WK, maar echt zwaar in opgaan door iedere week te staan brullen doe ik niet.
• Neen, ik laat de WC-Bril niet omhoog staan na het plassen aangezien ik prefereer om al zittend naar het toilet te gaan (tenzij ik me op een vreemd toilet begeef).
• Neen, ik laat geen haar in de lavabo na na het scheren.
• Neen, ik laat de afwas geen vijf dagen staan en probeer ‘m netjes elke dag te doen, alhoewel dat niet altijd lukt.
• Neen, ik ben niet wild van boeren en scheten; Vind ik storend zelfs!
• Neen, ik blijf niet speciaal thuis om naar de koers te gapen, maar me er aan ergeren doe ik me niet als ik eens een rit meepik.
• Neen, ik heb geen babe bedekt onder een stofje ter grootte van een washand op m’n bureablad staan, maar wel optimus prime.
• …

Laat de andere stereotiepen zich maar verkneukelen aan dit lijstje, maar weet goed dat ze ook in vele maten en soorten komen, die mannen!

(I know, ‘t is een vrij korte in vergelijking met de rest, maar tijdsgebrek gebieden me er nu eenmaal toe)

Shoppen als tweede thema tijdens deze wijvenweek – een waar uitje voor de dames, veelal een hel voor de mannen die meegaan – is alweer een delicaat onderwerp, vooral wanneer men samen shoppen gaat. Echter, het is vrij simpel: mannen en vrouwen hebben een gans andere kijk op het shopgebeuren. Waar de ene sekse veelal doelloos ronddwaalt, gaat de ander doelgericht op jacht.

Shoppen à la wijven:

Lieverd, ik wil iets nieuws kopen want ik heb echt niks om aan te doen!

• Winkel A
  • Binnenkomen en veel zien
  • Vanalles op de arm nemen
  • Aanschuiven aan paskot
  • Paskot binnen
  • Vanalles terughangen en groter maatje nemen
  • Paskot binnen
  • Kleren passen en twijfelen en mening aan de man vragen
  • Man reageert niet al te enthousiast
  • Discussie
  • Alles terughangen
  • Hop, naar Winkel B
• Winkel B
  • Binnenkomen en veel zien
  • Vanalles op de arm nemen
  • …
  • Discussie
  • Alles terughangen
  • Hop, naar winkel C
• Winkel C
  • Binnenkomen en veel zien
  • …
  • Hop, naar winkel D
• …
  • …
• Winkel G
  • …
  • “Och, dat truitje van winkel A stond me wel, met die broek van winkel B en die mooie schoentjes van winkel C. Zou perfect gaan met dit topje hier. Laten we even teruggaan“
• Terug in winkel A
  • Merken dat die blonde trut voor je net met het laatste in jouw maatje gaan lopen is. Gelukkig heb je in Winkel B een ander truitje verstopt en koop je dat dan maar (ook al is het wat nauw) om je gemoedstoestand in rust te houden.
• Terug thuis
  • Alles in kast gooien.
  • Twee maand later opnieuw gaan shoppen, want je hebt – alweer – “echt niks om aan te doen”.

Vrouwen aan het shoppen … een ware puinhoop!

Shoppen à la mannen:

Schat, ik heb een broek en een hemd nodig. Deze hier zijn versleten.

• Winkel A
  • Rondlopen, niets te bespeuren.
  • Hop, naar winkel B.
• Winkel B
  • “Schone broek daar!”.
  • Maat vragen aan de vrouw (of kijken in huidige broek om maat te weten) en broek uit rek nemen
  • “Tiens, er staat veel volk aan dat paskot“, rechtstreeks naar de kassa.
  • Hop, naar winkel C.
• Winkel C
  • Hemd zien.
  • Maat vragen aan vrouw om nog even te checken.
  • Vrouw/vriendin ziet nog een mooi pulleke hangen voor je, je neemt het maar mee.
  • Naar kassa.
• Terug thuis
  • Kleren meteen aan doen en een jaar later er misschien eens uitkruipen.
  • Die pull ben je ondertussen al lang vergeten (met alle gevolgen vandien).

Oké, ik heb wat overdreven maar veelal komt het er eigenlijk wel op neer. Zover m’n ervaringen reiken is het meestal een helse tocht, mee gaan shoppen met “de madam“. Leuk is plots als je merkt dat je vriendin wél gepland op shoptocht gaat; Blijkbaar komt dat ook in een groot aanbod van soorten en kleuren, die wijven! Inderdaad, sommigen zijn nog zo slecht niet als het op shoppen aankomt.

Ikzelf probeer het tussen de twee te houden: doelgericht, én veel winkels. Als ik niet meteen iets zie dat me aanstaat draai ik m’n kar en ben ik een winkel verder te vinden. Vind ik wel iets probeer ik het nog net te passen tenzij het boxershorts uit de H&M betreft (ik wéét dat ik een Medium heb en echt hygiënisch vind ik dat niet, zo broekjes passen) of om t-shirts gaat (Medium voor de grote maten, een 164-170 als het een shirt voor de kids betreft).

Boxershorts, a Medium always fits!
(m’n geboorteplek bevindt zich net iets hoger ;))

Tot een half jaar geleden had ik een voorkeur voor felle t-shirts met prints (bring some colour in your life, the world is sad enough already!) en korte broeken (het is zelfs zo erg dat m’n ex-collegae naar m’n korte broek vroegen toen ik op Thomas z’n trouw met lange broek arriveerde) maar daar is ondertussen verandering in gekomen: de knappe felle shirts met écht knappe prints maken ze niet meer in de H&M (althans niet in de grote maten; en bij de kindermaten zijn de grootste versies er al vaak uit eer ik passeer) en zo’n lange donkere jeans is nu net iets meer stijlvol om te gaan werken dan zo’n Carhartt short rond m’n middel (ivm de shirts: zie ook de post enige tijd terug om bram.us met m’n t-shirtvoorkeuren in ge-etaleerd)

Mijn gekleurde was (links) vs. een normale fletse was (rechts)

Waar is Wally Bramus?

Waar ik nog niet van afgestapt ben zijn hoodies (kap-pulls), dan nog liefst van al een gilet met kap. Al van kinds-af-aan had ik altijd iets op m’n kop en ondertussen vind ik het vervelend om geen kap te hebben. Heb ik een pull zonder kap aan (zomer en winter), dan vind je veelal met sjaal rondlopen (winter). Voor streepjes (horizontale) heb ik ook nog steeds een zwak.

De ever lasting blauwe Diesel gilet, mét kap.

Voorkeuren voor winkels en/of merken heb ik niet, doch loop ik op shoptocht steevast de H&M binnen. Den Brooklyn en (de naam ontsnapt me nu even) staan ook vooraan de lijst. De Zara, WE Men, Esprit & Mexx durf ik ook wel eens binnerollen, als het wat klassieker moet zijn. En alhoewel het arsenaal aan kleren in de Limits en Cream me wel aanstaat hou ik het daar enkel bij schoenen gezien hun toch wel énorm dure prijzen; Alhoewel, de broeken van Carhartt (niet van die familiemodellen waar je met z’n vijven inkan, maar de iets klassiekere en de shorts) zitten me nog steeds gegoten en tijdens de solden valt er soms wel een badje te rapen.

Ach, ik begin me zowaar een rasecht wijf te voelen als het hier zo allemaal even nalees. Ik ga alvast ter voorbereiding van morgen een pint achterover slaan, kan ik me goed voorbereiden op het Mannen-thema 😛

Op deze eerste blogdag van de wijvenweek snijdt men al meteen een vrij delicaat onderwerp aan: het lichaam. Menig man aanschouwt het een taboe om over te discussiëren want- o wee – zeggen dat je vrouw/vriendin een steen te veel weegt kan algauw in het verkeerde keelgat schieten als men z’n woorden niet goed kiest. Ik besef goed dat ik me op glad ijs begeef door de term steen in de mond te nemen maar geen paniek, het is nu eenmaal een correcte maat om gewicht in uit te drukken.

Nu, om jullie dames bij te staan zal ik de gebreken aan mijn lijf even toelichten; Niet elke vent ziet er uit als dé perfect afgetrainde spierbundel, ook wij mannen zijn slachtoffer van een vooropgestaald (tevens onhaalbaar) ideaal.

Algemeen:

• M’n gewicht en lengte moet ik jullie schuldig blijven, aangezien ik niet over een weegschaal beschik. Ik vermoed dat 68kg (ofte 10.70 stenen) en 1m80 vrij in de buurt komen.
• In tegenstelling tot sommige stoere bonken en toffe peren ben ik niet gezegend met een kathedraal van een lijf; De term kapel is eerder van toepassing. En die kapel is zo klein dat ik nog perfect in een 164 of 170 van T-Shirt pas (voor zij die niet mee zijn: dat zijn kindermaten 12 tot 14 jaar).
• Ik mag eten wat ik wil, verdikken doe ik blijkbaar (nog) niet. Het zit in de genen als ik er even over denk: m’n broer wil ook maar niet verdikken. “Vel over been” is van toepassing.
• Net zoals m’n vader en broer ben ik vrij behaard, vooral m’n benen en – jawel – m’n kont zijn ruimschoots voorzien van “een donske” (m’n borst heeft ook een kleiner donske). M’n baard daarentegen doet vrij raar: hij is niet vol, maar groeit in plekken. Bizar.
• Nu ik het toch over haar heb: m’n haar (op m’n hoofd) is énorm dik gepakt en valt uit. “Nog slechter of een hond” nam m’n vriendin ooit eens in de mond. Verder schuift m’n haar per jaar wat naar achter. Bij m’n vader zit het al meer dan halfweg en bij m’n wijlen grootvader … tjah, die was goed om pastoor te worden op z’n snit afgaande 😛

Mijn kapel (speciaal voor de dames eentje met m’n roze zonnebril op)

Het uiterlijk (het gezicht):

• Ik heb een unibrow, maar die valt nog goed mee alhoewel m’n Duits maatje Manuel eens de term weerwolf in de mond nam.
• Wallen onder m’n ogen zijn er altijd, ook al heb ik de dag voordien 12u aan een stuk geslapen. Hoogstwaarschijnlijk is het een overerving van m’n moeder aangezien CVS bij haar vastgesteld is.
• M’n avontuurlijke kinderjaren tekenen zich nog na, via enkele littekens.
• M’n gebit is hét grote minpunt aan m’n ganse gezicht me dunkt:
  • De bovenste helft van m’n gebit staat niet uitgelijnd tov m’n neus omdat er indertijd een hoektand weggenomen werd om geen draculatanden te kweken (er was te weinig plaats om ze allemaal te stockeren, dus hebben ze er maar eentje weggehaald)
  • In de onderste helft van m’n gebit staat er centraal 1 tand achter de andere geplaatst, net zoals bij m’n broer, m’n vader en wijlen grootvader het geval is.
  • Voor m’n wijsheidstanden was er blijkbaar wel plaats genoeg, aangezien ze alle vier reeds uitgekomen zijn.
• Ik heb een stipje op m’n neus.

Unibrow, Scheef gebit, littekens … je ziet ze allemaal.

Intern:

• Alhoewel ik drie jaar intensief aan muurklimmen gedaan heb is m’n conditie ondertussen nul komma nul. Vraag me nu om 500m te lopen en ik na 200m ga ik hoogstwaarschijnlijk tegen de vlakte. Tijd om dat muurklimmen weer eens op te nemen!
• Toen ik drie jaar was ben ik van twee meter hoog naar beneden gedonderd met een zware hersenschudding en schedelbreuk tot gevolg. Sindsdien kan ik niet goed overweg met drukte, warmte en hevige flitsen (zet me onder een stroboscoop en binnen de 5 minuten vind je me tegen de vloer gekwakt).
• Van m’n twintigste tot m’n drieëntwintigste (niet zo heel lang geleden dus) had ik énorm veel last van m’n maag. Praktisch alles wat ik at misviel me met een constante misselijkheid en krampen tot gevolg. Daarenboven had ik vrij af en toe last van een appelflauwte (gezien het feit dat ik niet veel at), acute koortsopstoten (waar m’n temperatuur op 10 minuten tijd naar 39° en meer ging), duizelingen, etc. Het aanpassen van m’n levens- en eetstijl (geen verzadigde vetten, geen koffie, etc.) brachten de oplossing aangezien de vele doktersbezoeken en bijhorend arsenaal aan pillen niets hielpen. Ondertussen gaat het beter met me en kan ik terug naar hartelust koffie drinken (*slebber*), doch moet ik nog steeds oppassen met bepaalde vette etenswaren (doseren is de boodschap).

Koffie!

Het wijf aan/in m’n lijf:

• Na het douchen ben ik steeds gul met crèmetjes (DDML van Clinique) en geurtjes (Le Mal & L’eau D’issey hebben m’n voorkeur), weliswaar niet de typische musk geur (bah!).
• Toen ik 20 was, had ik plots last van m’n linkertepel die pijn deed: ik kon een duidlijk plaatje onder m’n tepel voelen. Na een mammografie (echografie van de tepels – mammae in het Latijn – als het ware) bleek dat het niks kwaadaardig was en iets vergelijkbaar was met het moment dat vrouwen hun borstjes beginnen te ontwikkelen. Na twee maand was de pijn plots weg en ga ik nog steeds Justine Henin-gewijs door het leven (viz. cuploos).
• Ik heb een zwak voor vochtige doekjes … of is dat “too much information“?

De magische DDML, voor een gladde huid!

En verder nog:

• Ik ben een nagelbijter. Truukjes met nagels lakken met doorzichtige nagellak en ander tuig helpen niet.
• M’n geboorteplek is een vrij grote en staat midden onderaan m’n rug (zo net boven de rand van m’n boxershort) te blinken.
• Beide polsen heb ik – los van elkaar – eens tot barsten gekregen, waardoor ze niet meer 100% OK zijn en ik na intensief gebruik (vb. lange ritten met de wagen) last van ze heb (soms is het beter iets te breken dan te barsten wist meneer doktoor me te melden). Gelukkig voor mij heb ik nog geen hinder ondervonden tijdens het computerwerk wat wel vrij nefaste gevolgen met zich mee zou brengen, gezien m’n beroepskeuze.
• Steeds vaker heb ik last van m’n beide knieën. Waar dit vroeger enkel voorkwam na een lange nacht feesten komt dit nu ook voor op gewone dagen. Waarschijnlijk zet ik te veel druk tijdens het fietsen.
• Ik ben lenig en kan zonder problemen m’n been in m’n nek leggen.
  

Tot zover deze eerste; Morgen gaat het over shoppen … *yumm*

Zopas las op ik Gudrun haar blog over de wijvenweek (#): een week lang bloggen, een voorafbepaald (én aan vrouwen gelinkt) dagthema volgend (zie onderaan dit bericht). Een leuk initatief dames, maar de naam geeft een vertekend beeld vind ik. Blijkbaar is het nu plots toch OK om het woord wijf in de mond te nemen. Betekent dat dan ook dat wij, mannen, het plots mogen hebben over tetten, een foef en ander woord dat normaliter een face-slap tot gevolg heeft? Face it ladies: mannen hebben niet genoeg aan signalen, maar willen duidelijkheid; Het is nu net het wijf-gedeelte in wijvenweek waardoor menig testosteron-bevattend wezen in de war geraakt: is het nu een signaal of niet? (*)

Nu, jullie mogen gerust jullie ene week hebben, de andere 51 zijn toch van ons! Ik dacht eerst om – bij wijze van typisch macho/haantjesgedrag – een week lang te leuteren over bier, sigaretten, auto’s, gadgets en ander a-vrouwelijk onderwerp maar om jullie vrouwen een dienst te bewijzen (en geen leedvermaak te bezorgen) ga ik volop mee in de wijvenweek en ga ik evenzeer het een en ander neerpennen over “de vrouw in mij”. Per slot van rekening wees een online test ooit eens uit dat er toch wel 63% vrouw in mij schuilt.

De vooropgestelde thema’s (gelinkt aan het desbetreffende bericht wanneer ze geplaatst worden) zullen geen probleem vormen denk ik, ik kijk er naar uit eerlijk gezegd:

• Maandag: Mijn wijflijf
• Dinsdag: Shoppen
• Woensdag: Mannen
• Donderdag: Mijn huishouden
• Vrijdag: Kinderen
• Zaterdag: Wat mannen niet begrijpen
• Zondag: Vrij bloggen/inhaaldag

Jawel dames, hou jullie vast, een indringer in jullie week. En jullie kunnen er niets aan doen ook! Blah! 🙂

(*) Blog daar zaterdag maar eens over!

Daarstraks door Ramen naar huis gefietst en een huis te koop gespot; Had ik maar de koopkracht (een hippe term tegenwoordig) 🙁

[ Hier zou normaalgezien een foto staan, maar had m’n camera niet bij. ]
[ Daarenboven is het barslecht weer om me snel even buiten te begeven ]

Ach, blijven dromen Bramus! Wie weet lukt dat plan om de Lotto te winnen ooit wel een keer …

Een berg afwas staat op me te wachten en ik heb er geen zin in eerlijk gezegd, het is dan ook een hele hoop. Hoe die berg er komt? Vrij simpel: Volk inviteren om “hespenrollekenst” (je weet wel: witloof, ham, kaassaus) te komen eten en achteraf nog wat koffie en thee drinken. Voor je het weet staat de berg er (en is het plots 1u) en besluit je om die maar te laten staan tot de dag erna.

Nu zit ik hier, met die berg. Maar dat stoort me niet: ik heb een fijne avond gehad en m’n frigo is goed gevuld met de overschot van gister; Zo hoef ik vanavond niet te koken en het is nét dat dat me plots de moed geeft om toch maar aan die afwas te beginnen.

Want het leven is meer dan afwassen alleen…

Ik had me voorgenomen om m’n eerste bericht hier op Nieuw in Gent anders te titelen; Iets à la “Begin” of de gedoodverfde “Hallo wereld” maar niets is minder waar, Murphy kwam langs en gooide roet in het eten.

Het begon allemaal twee vrijdagen geleden (acht februari) met het spotten van een klein lek vanuit m’n plafond in m’n studiootje. Meteen m’n huisbaas – eveneens buurman – Ben geinformeerd en diezelfde dag nog heeft ie de zaak onderzocht. Na wat kijken en doen werd de oorzaak gevonden: m’n bovenbuurvrouw Marleen had blijkbaar haar koelkast opengezet om te laten ontdooien en was van idee dat al het water netjes in de groentenbak van haar koelkast terecht zou komen. Niet dus.

Aangezien het een éénmalig gebeuren was zou het lek zich vanzelf oplossen. En inderdaad, tegen de dag erop was het lek al wat geminderd en tegen zondag was alles weg. Geen lek meer te bespeuren. Ik was een gelukkig man.

Tot ik vorige vrijdag (de 15e) thuiskwam na het werk: het lek was er terug en deze maal sijpelde het water uit m’n spotjes. “Jeetje Sneetje” kwam in me op en ik meteen bij de huisbaas aankloppen. Ben was er samen met z’n werkmaatje en handyman Frederik en die meteen mee komen kijken. Spotje uit plafond halen en ja, gans de bovenplaat was nat. Terug bij Marleen gaan kijken maar niets te bespeuren: haar afvoer noch leiding lekte.

Aangezien het lek vanuit de hoek van m’n kamer kwam opende ik m’n keukenkast om te zien of het daar niet nat was en jawel hoor; de ganse hoek van m’n kast was door en door nat (evenals de 2 pakken spaghetti, de pak lasagnablaren en de doos Weetabix die er stond). Meteen schoten we in actie en vezen we de bovenplaat van de kast weg om te zien of het daar ergens nat was en jawel hoor, door en door nat was het. Na wat verder onderzoek bleek het de leiding van de chauffage te zijn: zette Ben de druk hoger op de ketel, dan stroomde het water rijkelijk uit de muur; Zette hij de druk lager dan minderde de stroom.

Een lek van dergelijk kaliber ging m’n 2 privéstielmannen hun petje te boven waarop Ben dan maar meteen de loodgieter belde. Die zou maandag (de 18e) ter plaatse kunnen komen (alhoewel, 100% zeker is het niet aangezien z’n vrouw opnam). Nu, om makkelijk aan dat lek te kunnen stond m’n keukenkast vrij in de weg en zou Ben die moeten uitbreken om zo de loodgieter vrij spel te geven. Aangezien ik toch niet thuis was de zaterdag en zondag erop zei ik hem dat die dat gerust in het weekend mocht doen dus haalde ik snel snel de kasten alvorens richting het ouderlijke huis te Deinze aan te zetten.

Zondagavond (de 17e) waagde ik me toch nog even om langs m’n studiootje te passeren (nog wat spulletjes ophalen en snel even de mailtjes doornemen) en constateerde ik dat m’n studiootje naar een bouwwerf ometoverd was. Bovendien waren bepaalde kringen van stroom afgesloten (het lichtnet en enkele stopcontacten) om kortsluiting te voorkomen. “Fijn”.

Dusja, nu zit ik hier tijdelijk zonder woonst. Ondertussen logeer ik een beetje overal: bij m’n vriendin, bij m’n broer, bij m’n ouders, … mocht het nodig zijn mag ik zelfs de douche op het werk gebruiken aldus Bart :-).

Anywho, genoeg geleuterd over m’n bouwwerf; tijd om nog eens richting huisbaas te stappen en vragen waar de loodgieter blijft. De uitleg over dit blog volgt later nog wel; eens m’n koddig studiootje terug onder de categorie bewoonbaar te classeren valt. Een verdere uitbouw van Nieuw in Gent (nog wat tweaks hier en daar) volgt ook de komende dagen nog.

Wordt vervolgd, zonder meer.