Nieuw in Gent

Morgen knijp ik er samen met m’n lief twee weken vantussen uit en gaan we met onze konten onder de Franse zon gaan liggen.

De rit start morgenvroeg om 9u en dan vertrekken we naar de streek rond Honfleur, vlak onder Le Havre. Van daaruit gaan we de dag erna verder om te Chaumont-sur-Loire de prachtige tuinen gaan bekijken (tnx 4 the tip, wio!), wat kastelen en van dat ander fraais te spotten. Twee dagen later houden een pitstop bij m’n tante, die net onder Limoges woont, om vervolgens verder zuidwaarts te trekken.

Eerste haltes in het zuiden zijn Vallon Pont d’Arc en La Roque-sur-Céze met o.a. de Cascade de Sautadet (tnx 4 the tip, Jasper!), wat er wel VET uitziet 🙂

Collega Jasper @ Cascade de Sautadet (#)

Na een city visit van Avignon (snel even een danske op de brug placeren ewaar) rijden we door tot in de Camargue (Arles meerbepaald) waar we hopen om een drafke doorheen het natuurpark te zetten.

Gezien we dan toch helemaal onderaan Frankrijk zitten kunnen we enkel nog horizontale bewegingen maken op de kaart. Uit de bus kwam de Côte-d’azur waar we enkele pittoreske dorpjes op en rond Antibes & Nice onveilig schikken te maken. Een bezoek aan één van de parfum-musea te Grasse staat natuurlijk ook op de planning.

En dan zijn de twee weken vakantie helaas al om en rijden we terug richting Gent/Deinze, wschl met een pitstop rond Dijon ergens (kwestie van niet als een zombie doorheen da nacht over de autostrade te scheuren).

Een strak plan, waar we zeker ietwat van gaan afwijken; Als er één ding is wat m’n scoutsverleden me geleerd heeft is het namelijk dit: “Fuck de planning” 😀

In kaartvorm ziet dat toerke er trouwens zo uit (dank u Google, Google Maps, Flickr, …)

Grotere versie nodig?

Bon, ik ga alvast nog wat verder de wagen gaan laden … er staan nl. nog een paar dingetjes op m’n todo-list die ik zeker niet mag vergeten 😉

A bientôt, copains!

De kogel is door de kerk: op 1 oktober 27 september verhuis ik, en wel naar hetzelfde adres waar ik nu woon!

Inderdaad, zoals verwacht heeft m’n bovenbuurvrouw beslist om het Begijnhof te verlaten en kan ik een verdiepje hoger gaan wonen. Enige wat voor mij verandert is m’n woonoppervlakte (maal twee) en het aantal treden de trap op tot aan m’n voordeur. De afstand van en naar het werk, m’n bakker, de buurtwinkel, m’n buren, … ze blijven allen gelijk.

Het fijnste van al aan gans de zaak is dat ik zo gespaard blijf van getelefoneer naar allerhande diensten om m’n adres te wijzigen en niet van loket naar loket hoef te hossen; Als dat niet handig is! Enige wat ik wel moet doen is de bank een bezoekje brengen om de huurwaarborg op die speciale rekening te verhogen en de maandelijkse order van bedrag wijzigen. Voor de rest niks, nopppes, nada, … I like 🙂

Verhuizen

Dat m’n huisbaas de max is wisten jullie al. Dat hij er geen probleem van maakt dat m’n bovenbuurvrouw haar opzeg niet uitdoet (gezien ik naar daar ga en er al volk staat te drummen om mijn huidig studiootje over te nemen) vind ik nog meer de max, zo vlot het allemaal goed en kan ik snel de switch maken … ja hoor, ik sta te popelen!

Die switch zal er trouwens sneller zijn dan ik denk (ik weet het nu al – zelfkennis is soms handig) gezien m’n lief en ik volgende week maandag twee weken door Frankrijk gaan trekken en pas de 21e terug in het Belgenland zijn … ‘t zal nog druk worden deze week om alles in orde te krijgen 🙂

Je kent het wel, je schrijft iets, en enige tijd later kan je er wat meer over vertellen. Tijd om wat draadjes op te pikken en jullie van een paar updates te voorzien.

Dubai

De bouw van het geraamte van de Burj Dubai zin in de eindfase, wat alweer voor een bak spectaculaire foto’s zorgt (update: Hier nog een bak!)

Sigur Rós

Ze traden op in het MoMa … en de beelden staan online! Krijgt kippevel! (de ietwat handige harry ziet in de broncode van de pagina de link naar de .flv staan en downloadt die lekker lokaal ;))

Manbag

Alhoewel spiksplinternieuw, ligt die ondertussen netjes opgeborgen in m’n kast gezien ik nu dagelijks een MacBook Pro van en naar het werk meezeul. De MBP paste er natuurlijk niet in, dus heb ik me maar een degelijke rugzak – eentje van The North Face – aangeschaft.

Mijn nieuwe rugzak: de Big Shot van The North Face

Studiootje

M’n bovenbuurvrouw weet me te melden dat ze misschien verhuist, iets waar ik stiekem op hoopte. Nog een goeie twee weken en ze kan me van definitief antwoord voorzien. Daarenboven verhuist een vriendin van me ergens eind Oktober vanuit haar studio nabij de Vooruit. Tijd om wat zaken te vergelijken (ligging, bereikbaarheid, grootte, prijs, infrastructuur, …). Ik hou jullie op de hoogte!

Red D feat. Lady Linn

Op Dioniss, een gratis festival op het gemeenteplein van St. Denijs, heb ik haar samen met haar Magnificent Seven aan het werk gezien. Een aanrader!

Luistergedrag

De portables blijven numero uno, met 1000 (and counting) listens. Sigur Rós wipte deze week over Blockhead naar nummer twee.

Nieuwkomers zijn Burial (ontdekt via m’n buurman Thomas) en Lady Linn. Death Cab for Cutie is ook in de top 10 gekropen, dankzij de release van hun nieuwe CD Narrow Stairs (en hun optreden in het Openluchttheater, te Rivierenhof, Deurne

Death Cab For Cutie, Live @ Rivierenhof, Belgium

De heren van Fat Freddys Drop hebben trouwens een nieuwe single – genaamd The Camel – die je gratis en voor niks kan downloaden uit! Op 12 november passeren ze trouwens in Parijs, aldus deze tourcalendar 😉

Auto

M’n geliefde Berlingo heeft er net 2 dagen bij de garagist opzitten. Het olielek dat me al 2 jaar parten speelt werd eindelijk gefixt. Fijn! De daaropvolgende factuur was dat net iets minder: maar liefst zeshonderdnegentig euroots zijn in één klap van m’n rekening gegaan. Urgh!

Ik denk dat het zowat is 🙂

Maar liefst veertien dagen zijn er gepasseerd sinds m’n laatste sigaret. Ik ben trots op mezelf … en nog eens énorm verbaasd ook eerlijk gezegd! Vijftien dagen geleden rookte ik nog vollen bak; De dag erop niks meer (Cold Turkey, jawel!). Last? Niet echt nee. Of toch?

Het “stoppen met roken” valt eigenlijk heel goed mee. Echt hunkeren naar een sigaret zit er niet in. De reflex om te roken zit wel nog in me: Na het eten zit ik al in m’n broekzak te roefelen om m’n pakje te nemen en dan daagt het in me: “Juist ja, ik rook niet meer“.

Smoking Kills! (#)

Het lukt aardig goed moet ik zeggen … maar ik merk wel dat ik ietwat nerveuzer rondloop (een afkickverschijnsel?), vaak in m’n keukenkast/koelkast aan het kijken ben of ik niet iets kan eten (dik, vet, én rond word ik ooit nog eens!) en wat meer kortaf dan anders loop.

Van dat laatste heb ik zelf niet zo veel last … maar – nu ik er op terugkijk – m’n vriendin echter wel: de eerste week heeft ze het zwaar mogen ontgelden want nog nooit liep ik zo kort van stof. Het is alsof ik met een vierentwintiguurdurend ochtendhumeur rondloop. Dat, samen met het feit dat zij zelf ook nog eens gestopt is, en je raadt het al … Fijn is anders!

Nu, dat zegt ze me ook (“fijn is anders”); En het is nog maar eens goed ook dat ze dat doet! Kwestie van alles in balans te houden 🙂

Wanneer ik deze posts hier allemaal lees dan besef ik (nog maar eens) al te goed wat empathie is. Op een dag … dan is’t aan mij! 😉

In groot contrast tot (met?) m’n normale gewoonte (rond 9u opstaan/wakker worden en richting het werk rollen) deed er zich deze ochtend een ietwat ongewoon scenario voor: om 6u15 reeds (!!) goot ik m’n eerste tas koffie naar binnen … en dat op een feestdag nog eens ook!

De reden van opstaan was vrij simpel: m’n lief zette vandaag aan richting UK om aldaar het V Festival onveilig te maken (en o.a. de heren van Muse aan het werk te zien). Gezien ze gepakt en gezakt was heb ik haar maar naar het station gevoerd, om zo een pak gehassle zo vroeg op de dag te ontlopen 😉

Gezien ik toch wakker was, ben ik dan meer meteen terug richting m’n stulpje in Gent gereden. Op dat vroege uur (7u ondertussen) speelden de mist en zon prachtig met de bomen en huizen. Fascinerend gewoonweg! Zo fascinerend dat ik af en toe m’n wagen langs de kant zette om een paar foto’s te nemen!

Bekijk de volledige set op Flickr

Moet ik wat vaker doen, zo vroeg opstaan!

PS: Ik moet wel toegeven dat ik om 11u me nog even een uurtje gelegd heb … kwestie van de nacht nog door te kunnen komen

Je kent het wel:

1. Er is iets nieuw
2. Je komt op onbekend terrein terecht
3. Je leert nieuwe mensen kennen

Eén voor één doen die scenario’s je wat onwennig voelen. Of het nu is omdat:

1. Je iets (op)nieuw moet aanleren/aangeleerd krijgen (waardoor je heel even terug zo hulpeloos als een pasgeborene wordt).
2. Je de omgeving moet verkennen om te weten waar zich wat bevindt, wat de gewoontes zijn, etc.
3. Er op hoopt om Pieter, Jasper, Maarten, Marc, … (samen met de 20 andere gezichten die je die dag voor het eerste zag) niet met de verkeerde naam aan te spreken.

Question! (#)

Plots ben je terug aangewezen op vragen stellen; Gelukkig word je goed opgevangen en wat op weg geholpen, kan je teruvallen op bepaalde basiswaarden die je doorheen je leven opgebouwd hebt, of profiteer je van een paar handigheden:

1. Indertijd heb je leren lopen. Eens nu opnieuw te leren kruipen kom je al snel op dreef en begin je al snel terug te stappen en finaal te lopen. Kwestie van de klik te maken en een paar routines aan te passen.
2. Je gaat af op je instinct, vraagt hier en daar wat en bent niet bang om eens een kast/deur open te trekken. Gelukkig heb je een paar herkenningspunten (signalisaties, personen, …) in de omgeving waar je zaken aan vragen kan.
3. Je aanvaardt dat je vaak even zal moeten denken om gezicht en namen te linken; Gelukkig leven we in een digitaal tijdperk waar iedereen met een avatar zich kenbaar maakt. Daarenboven zit je nog in een omgeving waar die personen veelal een foto van hun kop aan hun naam hangen. Handig!

Van werk veranderen … het laat toch zo z’n indrukken na! Heel even krijg je zelfs flashbacks naar de eerste schooldag; Alles is anders:

1. Plots werk je fulltime op Mac, na jaren XP (en z’n voorgangers) te hebben gesleten: Welk programma is de vervanger van dat ene waar je al jaren mee werkt? Wat is de shortcut voor X op dit systeem? Waar zit de accolade op dit AZERTY keyboard? Daarenboven word je ook nog even in een gans nieuwe ontwikkelomgeving gestort. Gelukkig zijn er hier en daar een paar gelijkenissen met voorgaande systemen waar je mee werkte.
2. De locatie waar je je bevindt voelt eerst als een doolhof aan: Waar precies kan ik hier koffie versieren? Waar kan ik aan balpennen geraken? Waar is het toilet hier eigenlijk? Naar waar leidt die deur? Om hoe laat wordt de middagpauze normaal gezien genomen? Waar ik persoon X vinden?
3. Je versterkt een reeds bestaand team en probeert in te schatten hoe iemand is, hoe hij/zij zal reageren op bepaalde zaken en bovendien probeer je om niet als een halve gare over te komen (te wijten aan het feit dat je af en toe olifantengeluiden zit te produceren – en dat nog eens op Twitter uit ook – of als Flat Eric zit te programmeren) 😀

Netlog, hartje Gent (#)

O ja hoor, het was een fijne week, die eerste bij Netlog … en het bolt al aardig goed ook. Smaakt naar meer 🙂

Alles behalve handig kan je het noemen, dat programma van de Gentse feesten. Het ding is zo groot dat je het onmogelijk snel even open kan slaan zonder een paar omstaanders mee te hebben.

Programma Gentse Feesten 2008 (dicht)

Programma Gentse Feesten 2008 (open)

De programmatie op de website van de Gentse Feesten is het evenmin. Ofwel selecteer je een datum, maar moet je eerst nog een genre kiezen; Of je gaat per plein waar je dan wel per datum kan kijken wat er op het programma staat. De optie om een dagoverzicht (netjes per plein, naast elkaar in een grid – cfr. de papieren versie) zit er niet in. Jammer.

En dat in groot contrast met het programmaboekje van Rock Herk. Klein, duidelijk én bovendien nog eens knap. Zoals het hoort.

Programma Rock Herk (dicht)

Programma Rock Herk (open – dagoverzicht)

Programma Rock Herk (open – detail)

Ach, wat ben ik toch een pixelfucker op sommige vlakken. En ja hoor, ik besef maar al te goed dat ik appels en peren aan het vergelijken ben: 2 stages gedurende 2 dagen vs. 18 pleinen gedurende 10 dagen; Het gaat niet meteen gelijk op.

Waarom ik ze dan toch nog vergelijk? Los van het numerieke is en blijft het iets te groot, dat plan, naast het onoverzichtelijke aspect ervan. Een klein boekje, op pocketformaat (A5je of zo), met daarin per dag een grid; Het zou toch net iets handiger zijn me dunkt 😉

Precies twee weken geleden vloog ik er nog eens in door een dweilke te placeren in m’n studiootje. Daarbij hoorde natuurlijk het nodige geschuif met alles wat hier staat om zo alles netjes te krijgen.

Tijdens een moment van onoplettenheid stond ik plots aan de kabel van m’n wekker te trekken omdat die vastzat onder de poot van m’n zetelbed. De lusterklem die ik er indertijd tussengeplaatst had (om de kabel wat langer te maken) was blijkbaar niet van de sterkste meer en plots … *BOOM!*

Boom! (#)

Gecombineerd met de nodige knal, vonk, brandgeur en het uitvallen van de zekering had ik de kabel middendoor getrokken en de schrik van m’n leven opgelopen. Toch wel een half uurtje moeten bekomen ervan, bijna m’n kot in de fik gestoken!

En ja hoor, de wekker (je weet wel, zo’n oude met rode letters en een énorm irritant lawaai) was pakot … tijd om een andere te zoeken dus! Natuurlijk niet opnieuw zo’n lelijk model maar een vrij geavanceerde: naast het estetische waren twee alarmen en een ingebouwde radiotuner de enige vereisten die ik had. Liefst ook nog een line-out op het ding om het zo op m’n mixer aan te sluiten gezien ik geen aparte radio heb.

Na snel even Philips.be afschuimen bleek algauw dat veel exemplaren van een line-in voorzien waren. Een line-out viel op geen enkel model te bespeuren. Nu, zo bijster erg is dat niet.

Bleek ook dat de wekkers vandaag de dag vrij geavanceerd zijn: sommige modellen ondersteunen de aansluiting van een iPod. Neat! M’n oog viel meteen op de DC200/12 en de AJ300D/12. Uiteindelijk is het die laatstvermelde geworden.

En nu zit ik hier – met de radio op én de afstandsbediening bijdehand – dit bericht te typen terwijl m’n iPod volstroomt met een selectie “word wakker muziek“. O ja hoor, deze schipper heeft vanaf heden geen excuus meer om zich te overslapen (niet meteen m’n sterkste punt, dat opstaan :S) … ik kijk alvast uit naar maandagochtend 🙂

Je kent ‘m wel, dat gele gekke mannetje dat z’n roemtocht startte door z’n aantreden in een Levi’s reclame. Op het werk (het huidige welteverstaan 😉) vergelijkt men me er soms mee, zeker op de momenten wanneer ik me in The Zone bevind en de beats rijkelijk doorheen m’n Sennheiser HD 490 vloeien.

Ik ga alvast RA.042 nog eens opleggen:)