Nieuw in Gent

Na vier jaar trouwe dienst heeft m’n amazonegroene Berlingo het goed zitten: het chronische olielek (onderaan) blijft maar duren en een reparatie zou me alweer een bak geld kosten … de kost zou niet te verantwoorden zijn om de twaalf jaar oude bolide z’n leven met (in het beste geval) een jaartje te verlengen.

Met 290.000 km op de teller werd beslist om naar iets nieuw uit te kijken. Toeval of niet, maar m’n garagist had net een zes jaar oude Berlingo ter verkoop binnen. Eén telefoontje naar de boekhouder en heel wat wikken & wegen later volgde deze avond een testrit en heb ik maar meteen getekend ook … het moet er toch van komen vóór de volgende keuring (november) en gezien m’n kalender (reizen, lessen voorbereiden, tranceFUSION) komt nu het “minst slecht” uit. Indien alles goed gaat heb ik ‘m volgende week ergens, net voor ons vertrek naar Australië.

De Berlingo die ik vanaf volgende week zal bezitten is net zoals m’n huidige een Multispace: lekker veel bergruimte. Enig verschil is dat het een recenter model is mét schuifdeuren (iets wat ik wel mankeerde aan m’n huidige), een bagagedrager, wat venstertjes in het dak en een stier (ivp een ezel) op de achterkant gekleefd.

En dan is er uiteraard nog het kleur. Een Googlebon vertelt me dat het “Sahara Gold Metallic” is … en zeg  nu zelf, dat klinkt toch wel een bak stoerder dan goudkleurig, niet? 😉

Nog negentien keer slapen en het is zover. Die dag, de derde juli, zitten Mickel, Koen, m’n vriendin Eveline en ikzelf op het vliegtuig richting Australië. Drie weken later, de vijfentwintigste, staan we hier terug op Belgisch grondgebied. ‘t Zal kort zijn, maar heel intens.

De geplande tour is niet van de minste: op twee weken tijd rijden we praktisch gans de oostkust af, goed voor zo’n 3000km. Daarbij willen we uiteraard zo veel mogelijk zien, doen en vooral genieten.

De “Bountystranden” op Whitsundays

Zoals je kan zien in de planning hieronder hebben we al vrij snel twee dagen rijden ingepland (08/07 en 09/07). Reden hiervoor is vrij simpel: het is er winter en we willen zo snel mogelijk richting Noorden trekken om er de warmte op te zoeken 😉

• Vrijdag 03/07 & zaterdag 04/07: Vlucht Brussel > Sydney
• Zondag 05/07: Arrival Sydney (6AM) + Visit Sydney (mét Jetlag)
• Maandag 06/07: Jeep afhalen en naar Blue Mountains aanzetten
• Dinsdag 07/07: Blue Mountains / Katoomba
• Woensdag 08/07: Leaving the Blue Moutains and driving North (tussenstop: Oxley Wild Rivers of Barrington Tops)
• Donderdag 09/07: Leaving the Blue Moutains and driving North (eindstop: Byron Bay / Lamington National Park)
• Vrijdag 10/07: Byron Bay / Lamington National Park
• Zaterdag 11/07: Drive Byron Bay -> Bunya Mountains (of Fraser Island indien clearance voor Jeep OK)
• Zondag 12/07: Bunya Mountains / Fraser Island
• Maandag 13/07: Drive Bunya Mountains / Fraser Island > Whitsundays
• Dinsdag 14/07: Whitsundays
• Woensdag 15/07: Drive Whitsundays > Cairns, QLD
• Donderdag 16/07: Cairns
• Vrijdag 17/07 > dinsdag 21/07: Diving (3d training + 2d liveaboard)
• Woensdag 22/07: Daintree National Park
  
• Donderdag 23/07: Vlucht Cairns > Sydney
• Vrijdag 24/07: Sydney + Vlucht Sydney > Brussel
• Zateradag 25/07: 4PM: Arrival Brussel

De tour zelf kan je ook op de interatieve Google Maps versie bekijken. Dat de tour ambitieus is staat buiten twijfel, bewijze onderstaand – ietwat primitieve – kaartje dat de geplande weg/afstand in z’n context plaatst:

De tour hebben we onlangs nog met een Australiëkenner, Erwin genaamd,  doornomen en bijgestuurd. Tijdens de gesprekken werd hijzelf zodanig enthousaist dat hij meteen mee wou … waarop wij allen het uiteraard nóg meer zagen zitten. Na die vergadering hadden we allen een gevoel van “Ok, waar is dat vliegtuig waar we nu meteen op kunnen springen?“.

Bijkomend wist Erwin ons massa’s handige weetjes te vertellen: modder uit bottines kloppen of je geraakt niet makkelijk voorbij de border patrol, rits van de tent steeds naar boven toedoen – kwestie van de slangen/spinnen buiten te houden, Cooper’s Ale en VB (Victory Bitter) zijn de bieren die je er moet drinken, eetgelegenheden serveren vaak geen drank maar dan kan je snel even in de er naast gelegen drankenzaak bijtanken, etc. Altijd handig zo’n zaken!

Daintree National Park

Vanavond spreken we nog een laatste keer af, kwestie van de puntjes op de i te zetten: Wie neemt wat mee? Is de reservatie van de Jeep 100% in orde? Kopen we daar kampeermateriaal of kunnen we – de kilolimitatie op de bagage in acht nemende – ons eigen materiaal meebrengen? Heeft iedereen twee foto’s voor het duikbrevet? … Check, check, check en doublecheck!

Ach, dat het maar gauw de derde juli is; We zien het allemaal méér dan goed zitten!

… die Flight Control game voor de iPhone. En nee hoor, ik heb het hier niet per sé over mezelfd – de geek des huizes – die er aan verslaafd is, maar over m’n vriendin 😛

Het concept van de game is heel simpel: de vliegtuigjes komen af en je moet ze doen landen, zonder te botsen. Landen is dan nog simpeler dan het concept: je trekt gewoon (echt wel “gewoon”) met je vinger een lijn van het vliegtuigje naar de landingsbaan en that’s it!

Verder zit het grafisch ook énorm goed snor en valt de prijs reuze mee (slechts $ .99, ofte € 0,79).

Na de reeds geziene filmpjes (daar en daar), de foto’s (hier, daar alsook daar) en de bakken tweets de dag zelf nu ook … de bootleg met live opnames van Amatorski, The Pancake All-Stars en de daaropvolgende jamsessies van de PKZ-Crew (vooral Freek & Luut dan)

♫ Live at PKZ (March 2009)

Voorsmaakje: “Hotel Wijndaele“

Download Album | Covers

Recorded, cut, mixed, mastered and produced by yours truly 😉

Voor zij die niet mee zijn: PKZ is kort voor PannenKoekenZondag: Een zondag, meestal één keer in de maand, wanneer we met vrienden samenkomen en pannenkoeken eten, wat gezapig keuvelen, etc. Sinds kort gaat de PKZ zo goed als altijd bij @Joke thuis door (in de enige echte Sportstraat te Gent) en draait de PKZ telkens een thema. Passeerden reeds de revue: carnaval & muziek. Bovenstaande werd – quite obviously – opgenomen op de PKZ die rond muziek draaide. De eerstvolgende PKZ zal rond humor draaien. #pkz #notendop

Aangezien m’n studio een paar meter achter de straatkant ligt heb ik niet meteen last van de buren. Dat in combinatie met een uiterst rustige buurt en wat tuinen + een bed & breakfast als directe buur/buffer tussen mij en de straat, kan je gerust stellen dat ik – op de school hier schuinover na – zowat de grootste lawaaimaker in een straal van 20 meter ben.

Het “gele huis” is waar mijn studio is, lekker van de straatkant weg.
Het blauwe is de B&B.

Na bijna twee jaar in Gent is de vaststelling nog steeds correct … maar dat was buiten Paaszondag gerekend.

Beware of the Easter bunny!

Om een of andere mysterieuze reden had de eigenaar van de anders o zo rustige Bed & Breakfast een bak volk samengeroepen; Ik vermoedde voor een aankondiging van een huwelijk of iets in die aard … tot ze plots met z’n allen hippiegewijs begonnen zingen. Een uur lang. Zomaar. Waarschijnlijk om de verrijzenis van Jezus te herdenken denk ik nu. Of omdat ze er zin in hadden.

En dat allemaal op een zondag zeg. Ik vraag me af wat dat op Pinksteren zal geven 😀

Niet bang van hoogtes is huppelende Kiki al sinds ze hier is geïnteresseerd in de houten balken die door m’n huis lopen. Minutenlang kan ze eindeloos naar boven turen/miauwen en moet ik haar er op plaatsen; Anders komt ze niet tot rust. Na een half uurtje à een uurtje (afhankelijk of ze een dutje doet of niet) weet ze via een miauw te melden dat ze er af wil.

Kiki op hoogtestage

Iets minder hoog is ook prima

Op uitkijk

Get me down!

Een tijdrovend karwei; Tot vorige week, want dan is Eveline in gang geschoten met het maken van een echt looppark; Iets wat we al een tijdje in gedachten hadden om te maken.

Eveline aan’t zagen

Het afgewerkte ding, met Kiki reeds in haar uitkijktoren (bovenaan, groen kussentje)
én de loopplank zichtbaar

Ja hoor, Kiki vindt het wel leuk zo te zien … uren stuiken als geen ander. En wij, wij zitten op ons gemak. Ze kan gaan en staan waar ze wil, zonder enige interventie van ons. 🙂

Stuikske placeren

Uitbreiding op het originele plan waren het kussentje bovenaan en het trapje om naar beneden te gaan, iets wat echt wel nodig was omdat het net iets te steil is.

Ondertussen, drie dagen verder, gebruikt het ze het al vrij goed zonder gelokt te moeten worden; Behalve uiteraard wanneer je madame een camera voor haar karakterkop houdt, dan doet ze het pas na even twijfelen en met de nodige aandachtshoererij (de tussenstop op de loopplank alleen al!) …

Vreemd hoe ik met de dood om ga. Zondag is mijn grootmoeder (“Mémé Binko” zoals we zeggen) op tachtig jarige leeftijd overleden en eerlijk gezegd, ik zit er hier gewoontjes bij; Na reeds 2 overleden grootouders begin ik het “normaal” te vinden dat grootouders nu eenmaal sterven.

Vreemd hoe ik plots aan mijn pépé (haar man) – die als eerste in de rij grootouders stierf – denk. De laatste keer dat ik hem zag was zo’n 8 (?) jaar geleden in het ziekenhuis. Zo herinner ik me m’n pépé: afgetakeld in een ziekenhuisbed. Met allerlei biepende toestellen aan hem gekoppeld. Met een plakkertje over de ogen.

…

Vreemd dat ik bij het terugdenken aan m’n pépé het wel lastig krijgen; Terwijl ik dat bij m’n mémé niet heb. Nu, ik heb mezelf ervoor beschermd: bewust niet naar het ziekenhuis gaan, bewust ze niet in afgetakelde toestand te zien. Ik wil m’n mémé gezond herinneren, niet al stervend.

Zondagmiddag haalde m’n mama een foto van m’n pépé boven. Hij had haar (toen een jaar of 10) op de arm. Hij gooit haar in de lucht en kriebelt haar, zo leid ik uit de foto af. Het beeld doet plots een belletje afgaan: Mijn pépé deed dat ook met mij, ik zie het zo voor mij. Ik glimlach.

Vreemd. Vreemd dat ik voor de eerste maal sinds de dood van m’n pépé hem niet “al stervende” voor de geest haalde.

Ik mis je, pépé.

Zondag 1 februari was het de Dag van de Ambachten in m’n hometown Deinze, een dag waar – hou u vast – de ambachten in de spotlight staan (hoe ze er toch op komen!).

Naast de gedoodverfde ambachten (pottenbakken bvb) kwamen ook enkele andere niet voor-de-hand-liggende ambachten zoals fotografie aan bod.

Plan Dag van de Ambachten, Deinze

Samen met m’n lief ons ingeschreven voor sommige dingen en zo een klein toerke gedaan:

• Chocolaterie De Zwarte Vos, waar Bart Van Cauwenberghe ons van een énorm interessante uitlag voorzag;
• Pottenbakkerij ‘t Hoveke, waar men zelf een potje kon draaien (tijdens de zomer is hun tuinterras een énorme aanrader!);
• Huisbrouwerij Sint Canarus, waar de brouwer al vrij scheef achter den tap stond toen we er toekwamen;
• En finaal stopten we bij Toin Delva die z’n Keramiek tentoonstelde en van de nodige uitleg voorzag.

‘k moet zeggen, ‘t was de moeite! Veel bijgeleerd, veel gezien … en nog wat foto’s getrokken ook:

Vind je trouwens niet dat Bart Van Cauwenberghe (de Chocolatier) verdacht veel op Bart Netlash De Waele lijkt? Sterker nog, naast de visuele match is er ook een gelijkenis in manier van spreken en gesticuleren imo 😀

Al van kinds af aan ben ik gefascineerd door de wereldbefaamde Rubik’s Cube. Reden is vrij simpel: ik snap maar niet hoe het ding op te lossen valt … allé, ik heb me er nog niet echt op toegelegd.

Op één van de vorige pannenkoekenzondagen (@pkz) – een non-event dat op een luie zondag ontstond (“Pics or it didn’t happen”) – bij @Joke thuis sprong de magische kubus terug in het oog. Een half uurtje draaien later stond ik niet al te veel verder.

Vorige week sprong er een hippe iPhone applicatie in het oog: CubeCheater:

CubeCheater is a new iPhone and iPod Touch app that solves everyone’s favorite 80’s puzzle cube. Just input the current state of your cube and CubeCheater will show you how to solve it.

Wow, could it be dat een simpele applicatie van slechts 79 cent mij voor de eerste maal ooit een Rubik’s Cube kon laten … euh … resetten?

CubeCheater

De vorige #pkz (again: Pics or it didn’t happen) heb ik de applicatie meteen kunnen testen. Ja hoor, alles inputten en 20 draaien later was het resultaat er al!

OMG!

Ondertussen is de Rubik’s Cube terug dooreen gehaald en ben ik – na wat research op YouTube – begonnen met het studeren van enkele algoritmes.

How to solve a Rubik’s Cube, part one (bekijk ook part two)

Het eerste filmpje is er ondertussen al doorgedraaid (ebdem?) en het resultaat mag er zijn eerlijk gezegd: één zijde volledig opgelost; Wie had dat ooit gedacht?!

Één zijde opgelost!

Ja hoor, ik ben trots op mezelf! Edoch, echt snappen doe ik ‘m nog niet momenteel … ‘t zal nog een tijdje duren eer ik het volledig onder de knie heb 🙂

Fuck de economische crisis; Wij gaan naar Australië deze zomer. Neh!

/me schrijft alvast 4 8 15 16 23 42 neer; Wie weet komen ze nog van pas, die cijfers.