Als men me vraagt hoeveel vrienden ik heb dan antwoord ik steevast twee. Toegegeven, ik heb veel ‘gewone’ vrienden (scoutsvrienden, uitzetmakkers, ex-schoolkameraden, (ex-)collega’s) waar ik goed tot zelfs heel goed mee overeen kom, maar het aantal personen dat me door en door kent (buiten m’n broer en m’n lief om gerekend) en waar ik naar hartelust mee kan zeveren maar eveneens diepzinnige gesprekken mee kan voeren, zo lopen er maar twee exemplaren van rond op deze aardkloot.
Ik moet nog maar iets vragen of doen (of net niet doen), en aan de intonatie of manier van vraag stellen weten ze al meteen wat ik wil, waar ik mee zit, of wat ik wil bedoel/naar toe wil. Hetzelfde geldt omgekeerd ook natuurlijk. Hoe het komt dat we zo overeenkomen kan ik niet meteen pinpointen, per slot van rekening verschillen we allen énorm van elkaar, om maar te beginnen met het feit dat beide heren een decennium ouder dan mezelve zijn.
Het gekste van al is dat Manuel – één van m’n twee maatjes én hierboven op foto – op zo’n 838km van mij woont en dat we elkaar nog nooit in het echte leven gezien hebben alhoewel we elkaar reeds 7 jaar “kennen”. Misschien moet ik toch maar eens werk maken om een vakantie op het olijke eiland Sylt te plannen ipv pakketjes over een weer te sturen, te sms’n of talloze chatsessies op MSN door te brengen (even in de agenda zien of September geen optie is om tot daar te rollen).
Of ik tevreden ben met het eerder genoemde aantal? Zeer zeker! Naast deze twee personen zijn er natuurlijk nog een handvol anderen waar ik héél goed mee overeenkom. Ze kennen me goed, ik kan op ze rekenen, ze zijn eerlijk met me, etc. Echter, finaal gezien is onze vriendschapsrelatie toch nog wat aan oppervlakkige kant (over gevoelens met hen praten zit er bvb niet in), maar dat stoort me niet: het zijn en het blijven énorm toffe peren 😉
Ach, soms denk ik dat ik te veel nadenk als ik bovenstaande even herlees. Even laten rusten Bramus!, van je af schrijven (bij deze gebeurd) en binnen een paar jaar opnieuw lezen. Wie weet vind je het tegen dan lachwekkend, nostalgisch, weemoedig of iets helemaal anders.
June 19th, 2008 op 8:28 am #
ktrn
Stel diezelfde vraag aan mezelf en ik antwoord 3. En meer moet dat trouwens niet zijn, het is zoals je zegt. De rest zijn ook toffe mensen maar die beste vrienden zijn wel net dat ietsje (of veel) meer. 🙂
Mijn beste vriend is belgisch maar woonde in London toen ik hem leerde kennen (ook op het web). Ondertss woont hij terug in België (Leuven) maar we hebben elkaar nog steeds niet ontmoet door omstandigheden.
Dus, neen, ik vind het zeker niet raar dat je je beste vriend nog nooit ontmoet hebt. 😉
June 19th, 2008 op 2:48 pm #
Manuel Martensen
(Sorry if i can only reply in english.)
It is still weird though that we’ve never “managed” to meet. Maybe it’s because we don’t want to take a chance to “ruin” our friendship by finding out that we don’t share the same chemistry IRL? Or is it just the 900 kilometers? We will find out one day for sure.
Bram lists me as one of his real friends, and so do i: Bram is one of my best friends and i can see no differences between my few IRL friends and him. There are even things where i would rather trust Bram instead of my IRL friends.
Anyways, great article 😉 And thanks for posting that ancient pic, always a major bummer to see that i used to have hair up there 😛
June 19th, 2008 op 5:17 pm #
Bram Van Damme
@ktrn: het lezen van je reactie brengt een smile op m’n gezicht. Misschien zocht ik gewoon bevestiging met het plaatsen van deze hier?
@Manuel: no need for apologizing my friend 😉 And yeah, what you write is *spot on* … exactly what I’m thinking (which confirms why in the first place I wrote all of the above)
June 20th, 2008 op 9:40 pm #
marianne verheecke
Je kan me altijd ontwapenen en ontroeren omdat ik de gelijkenissen zo goed herken .
June 20th, 2008 op 9:44 pm #
marianne verheecke
@Manuel : so nice of you to make Bram so happy . Thanks Manuel .
July 7th, 2008 op 11:30 pm #
Manuel Martensen
Hey Marianne, guess what: i like you already 🙂
It sure needs no argument that you are a little bit weird for thanking me making little Brambi happy (this sounds a bit gay though, but who cares), but i know where you’re coming from, and honestly, i prefer “weird” people over “ordinary” ones by nature. Hmmm, let’s replace “weird” with “extraordinary”! An extraordinary mom!
What else could a boy wish for?
Stay as weird and extraordinary as you are and we (Bram and me) will come for coffee and cake or something. One day… 😉
July 9th, 2008 op 6:17 pm #
marianne verheecke
@Manuel : aauw … such nice words , makes you hard to resist 🙂 . We could also with Bram drink some Margarita ‘ s at the beach under the stars . Wouldn’ t that be just great !
July 11th, 2008 op 10:20 am #
Manuel Martensen
Even better! Sorry if the “coffee and cake” idea made you feel like and old grandma. Ok then, lets get pissed under the stars with Brambis mom 😀
July 11th, 2008 op 3:47 pm #
marianne verheecke
I start dreaming already 🙂
October 30th, 2008 op 11:22 am # Kaartje - Nieuw in Gent
[…] zijn fijn. Zo ook dit kitsch kaartje van m’n buddy Manuel welke hij tijdens z’n mountainbiketrip doorheen het Harz Naturpark (daarzo) […]