Nieuw in Gent

Als mede-districtsverantwoordelijke van de jonggivertakken van District Moerkensheide van Scouts & Gidsen Vlaanderen (de VVKSM van vroeger) ben ik zaterdag mee op de districtsdag in de Blaarmeersen geweest (wat een zin!)

Als versch Gentenaar zijnde had ik het eigenlijk moeten weten, maar blijkbaar wist ik (en de rest van de leiding) het niet: de Blaarmeersen is al sinds enige tijd (November dacht ik) omgetoverd tot een heuse bouwwerf om o.a. het (steeds te kleine) strand uit te breiden en nieuwe toestellen (redderstorens, glijbanen, etc) te plaatsen, een grote transformatie als je de plannen ziet.

Om de nieuwe stranden aan te leggen heeft men de grote vijver moeten draineren, wat wel rare indrukken nalaat (zeker als je het vergelijkt met beelden van vóór het draineren).

Het ziet er allemaal goed uit moet ik zeggen, en een uitbreding van het strand is zeker meer dan welkom. Begin juli zouden de werken klaar moeten zijn, gevolgd door een feestelijke opening. Hopelijk is het wat vroeger, gezien de Blaarmeersen vrij populair vanaf het moment dat de zon wat uitzit (zo ook de voorbije zaterdag) om lekker languit in het gras te liggen en te ontspannen of om een fikse wandeling en/of fietstocht in te maken.

Meer foto’s vind je her en der op het internet verspreid, zelfs op de Flickr account van Stad Gent 🙂

Ik weet niet of ik het hier al vermeld heb, maar ik woon dus in het St. Elisabethbegijnhof (aka ‘t groot begijnhof van Gent), een prachtig stukje historisch Gent (1234 a.d.) op een boogscheut van / tussenin ‘t Patershol, ‘t Rabot, De Coupure, ‘t Gravensteen, …

Eén van de leuke dingen aan het Begijnhof is dat de St. Elisabethkerk er gelegen is, met een mooi stuk groen erbij.

St. Elisabethbegijnhof Gent

Aangezien zaterdag de zon uitzat hebben we (buurman en tevens ex-collega Thomas, z’n vrouw Debbie, hun zoon Gaspaer, ex-collega Werner en ikzelf) maar meteen de namiddagaperitief in het park gehouden.

Heerlijk genieten van de zon, een fles champagne en de kleine Pomme Gaspaer die druk in de weer was z’n nekspiertjes te oefenen … een schitterende zaterdag!

Een hoogstinteressante reportage die onlangs m’n aandacht trok was Megastructures : Impossible Island: Dubai’s Palm Island op – hoe kan het ook anders – National Geographic, één van de weinige zenders waar ik tijdens het weinige zappen steevast een stop bij hou.

Het uitgangspunt van de reportage is het feit dat de oliereservers van Dubai uitgerekend zijn om binnen twee decennia uitgeput te zijn. Om zichzelf in te dekken en rijkelijk te voorzien van een nieuwe bron van inkomsten is men er druk in de weer om van Dubai dé toeristische trekplijster bij uitstek te maken. Enig probleem: Dubai’s kustlijn meet slechts een paar tientallen kilometer, veel te weinig om het verwachte aantal toeristen op te leggen zonnen.

Nu, om dat probleem op te lossen had de sjeik anno 2000 het ingenieuze plan om een kunstmatig eiland te maken in de vorm van een palm, Pam Jumeirah genaamd, om zo Dubai van alweer een extra stuk landevenals extra stranden te voorzien (om met hotels vol te bouwen uiteraard, wat anders had je gedacht?!).

Palm Jumeirah, Render

Palm Jumeirah, Satellietbeeld

Palm Jumeirah, in opbouw

De reportage ging vrij technisch over de landwinning (door een samenwerking van Nederlanders en Belgen nota bene) en alles wat er bij kwam kijken: zeestromingen, erosie, zeefauna, etc. Na een goeie driekwartier te vullen over de complexiteit van de landwinning, de superstrakke coördinatie, de superbuildings (o.a. de Burj al Jarab, Burj Dubai ← aanrader!), etc. ging de reportage verder over de andere plannen voor Dubai.

Burj al Arab

Burj Dubai

Burj Dubai, in opbouw (mét kranen erbovenop)

Blijkt dat de sjeik naast de groots opgezette Palm Jumeirah het nog een paar tredes hoger wil nemen met de aanleg van:

• twee eilanden elk nóg groter dan Palm Jumeirah (Palm Jebel Ali & Palm Deira genaamd) om zo een trilogie te vormen;

Palm Deira

• een eiland in de vorm van de wereld, logischerwijs The World genaamd (reeds opgespoten, nu nog volbouwen en het ding is klaar);

The World

Eerste afgewerkte eiland van The World

• een eiland in de vorm van een golf/sikkel, Dubai Waterfront genaamd;

Dubai Waterfront

Naast deze eiland zijn er ook nog andere plannen:

• uitbouw van een groene zone vanuit de Dubai Waterfront naar het binnenland toe, genaamd Arabian Canal;
• een pretpark, Dubailand genaamd;
• Dubai Ski Dome, een skiparadijs met 6 ton echte sneeuw;
• Dubai Science World, voor de ruimtefanaat onder ons;
• …

Eens alle bouwwerken af, zou Dubai binnen een paar jaar er alsvolgt moeten uitzien:

Inderdaad overweldigend dat alles, en het blijkt nog goed te lukken ook gezien al vrij veel van het gewonnen land verkocht is en dat de bouw in een snelvaart evolueert, vergelijk maar eens onderstaande foto’s (die je zeker en vast al gezien hebt).

Dubai, Anno 1991

Dubai, Anno 2005

Och, ik had hier evengoed nog een extra bak foto’s kunnen plaatsen, maar die zal ik je zelf laten (her)ontdekken. Tik maar eens op Google wat van namen de bouwwerken in, je zal zeker terechtkomen op de sites van de drie palmen, The World, Burj Dubai, … naast wat ander fraais. Vergeet zeker en vast niet om ook even een kijkje op Google Maps en consoorten te nemen (weliswaar voldoende inzoomen) 😉

En natuurlijk is er ook YouTube, waar deze korte samenvatting door NGC zelf op gepost is:

De volledige reportage valt uiteraard ook te snoepen op YouTube, maar die’s niet zo geheel koosjer. Mocht ze reeds verdwenen zijn dan kan je op NGC.tv te weten komen wanneer de volledige reportage nog eens uitgezonden wordt, zeker en vast een aanrader! 😉

Goed gek noem ik hem, de Sjeik (en de aannemers die er bouwen, Google maar eens op Dubai Deathstar)!

Veel kijkplezier alvast!

Neen, niks kapot hier. Enkel staat Nieuw In Gent vandaag in z’n nakie, gezien het CSS Naked Day is!

Voor de non-techneut onder ons (tiens, had ik me niet voorgenomen om hier niks technisch neer te pennen?) komt het erop neer dat op CSS Naked Day de stijl (css) vanaf de structuur (xhtml) gehaald wordt, net alsof je een wagen zou strippen van al z’n visuele snufjes om uiteindelijk alleen maar een rijdende machine over te houden.

En ziehier, vandaag althans, een volledige gestripte Nieuw in Gent! (geen nood, tegen morgenavond komt ‘de layout’ vanzelf terug 😉)

M’n kapper heeft geen makkelijk leven zeg ik u! Ten eerste weet ik nooit wat ik wil (bij de kapper althans) want tenslotte is m’n haar toch één van de eerste uiterlijke kenmerken van me. Een mens kan niet zomaar even van kapsel veranderen (zeker niet als het te kort geknipt is) net alsof men van t-shirt zou veranderen en het is net dat, dat de keuze zo moeilijk maakt.

Ten tweede ben ik niet zo happig op kappers want zover m’n ervaring met hen reikt was het steeds verkeerd geknipt (veelal te kort). Ach ik weet nu niet of het haar ongehoorzaamheid of mijn slechte instructies zijn, maar het doet me alvast twijfelen aan het ganse kappergebeuren.

De voor snit (voor die ene keer dat het plat lag)

Nu, dit weekend ben ik toch nog eens naar de kapper geweest en na uiteindelijk gezegd te hebben wat ik moest zeggen (op hoop van zege) begon m’n kapper te knippen en keek ik vol spanning toe wat er uit de bus zou komen. Deze keer zag het er vrij goed uit, maar toch … nog geen paar seconden nadat ze haar schaar neergelegd had rolden de extra vragen zoals “Kan dit niet wat korter? ” en “Kan je hier nog wat uitdunnen?” over m’n lippen.

Nu, ze gaf me een degelijke uitleg: neen want dan valt het model niet meer (niet dat ik ooit een model wil hebben, per slot van rekening heb ik de laatste 2 keren zelf m’n haar geknipt – met alle gevolgen vandien) en uitdunnen gaat niet want dan wipt het langere haar hier nog meer naar omhoog.

Wat argwanend geloofde ik haar, ging over tot betalen en – na eerst nog eens wild door m’n haar te wrijven – vertrok richting huiswaarts; Tenslotte was het nog wel best te pruimen het resultaat!

De na snit 🙂

Toen ik thuiskwam en m’n mailbox opentrok zaten er alweer drie mailtjes voor 3RDS, m’n eigen bedrijfje in bijberoep, te wachten. Eén bedanking voor een afgewerkt project en twee mails met vragen met (cruciale) wijzigingen alhoewel die projecten bijna afgewerkt zijn. En het is precies op dat moment, beste lezer, dat het in me begon te dagen: ik ben jandorie geen haar beter dan m’n eigen klanten als ik zelf klant ben!

Zonder scrupules vroeg ik m’n kapper om nog een paar stukken weg te knippen, terwijl ik het niet luchten kan wanneer een klant vraagt om (meer dan halfweg het proces) dat logo toch nog groter te plaatsen! Sterker nog, ik had naast de vorm ook nog commentaar op de structuuur (uitdunnen), terwijl een klant van me al snel enige wrevel kan opwekken als hij/zij vraagt om een paar kolommen en afbeeldingen te wisselen terwijl de site reeds in de afwerkingsfase zit.

Nu, m’n kapper gaf me zaterdag een vrij geloofwaardige uitleg, waarop ik niet protesteerde. En dan besef ik alweer iets: Wanneer een klant een vrij absurde vraag richting m’n mailbox stuurt, schiet een gelijkaardig scenario als bij m’n kapper in werking: met een redelijke uitleg temper ik de klant z’n enthousiasme, hopend dat hij/zij die in acht neemt.

Ik geef toe, nooit had ik gedacht dat een kappersbezoek zoveel kon losmaken … het doet je toch wel even nadenken over de zaken, zo’n kappersbezoek!

Gisterenavond had ik afgesproken met enkele scoutsvrienden om een vergadering te beleggen van wat we zoal gaan organiseren en vooral wat we gaan doen volgend weekend op ons weekendje in de Champagnestreek. Na eerst gegeten te hebben in (Den) Godot (en collega Johan aldaar tegen het lijf te lopen) wou de bende nog een glas gaan drinken. Niet goed wetende waar ze moesten zijn (niks toeristische was hun eis) nam ik ze mee richting De tempelier, vlakbij de Vrijdagsmarkt.

Alhoewel drie van de negen compagnons in Gent op kot zitten/vrij vaak in Gent vertoeven hadden ze nog nooit gehoord van De Tempelier. Wel, het is een schande zeg ik u! De Tempelier is een heel aangenaam café en kan je best omschrijven als “een plaats waar men even kan doorzakken”. Rustige muziek op de achtergrond in een gezellig interieur maken het de ideale plaats om na te praten.

Wat mensen opvalt is dat de toog uit oude delen van kerken (denk biechtstoelen, houten wandbekledingen, etc) opgebouwd is. Daarnaast vallen de spreuken op de steunbalken van het plafond + de rebus boven de toiletdeur op én uiteraard springen de oude Gentse straatnaamborden ook in het oog.

Ach, ‘t is een heel gezellige keet en af en toe rol ik er eens binnen. Enige minpunt – volgens mij althans – is dat het bier Sparta Pils is, echt niet te drinken dat ding! Maar daar tegenover staat dan weer het feit dat ze Piraat schenken 🙂

Avast me hearties!

(PS: Bij gebrek aan fototoestel gister dan maar de foto’s vanop de Myspace pagina van De Tempelier geplukt)