Een berg afwas staat op me te wachten en ik heb er geen zin in eerlijk gezegd, het is dan ook een hele hoop. Hoe die berg er komt? Vrij simpel: Volk inviteren om “hespenrollekenst” (je weet wel: witloof, ham, kaassaus) te komen eten en achteraf nog wat koffie en thee drinken. Voor je het weet staat de berg er (en is het plots 1u) en besluit je om die maar te laten staan tot de dag erna.
Nu zit ik hier, met die berg. Maar dat stoort me niet: ik heb een fijne avond gehad en m’n frigo is goed gevuld met de overschot van gister; Zo hoef ik vanavond niet te koken en het is nét dat dat me plots de moed geeft om toch maar aan die afwas te beginnen.
Want het leven is meer dan afwassen alleen…
Vorige week ben ik na het werk even binnegesprongen bij m’n ex-collega Thomas. Het was énorm lang geleden dat ik nog eens een pit-stop bij hem hield; Zeker als je weet dat het slechts 200 meter wandelen van mijn tot zijn voordeur is! Reden van bezoek was dat Thomas en z’n vrouw Debbie een tweetal weken geleden trotse ouders geworden zijn, van een flinke jongen Gaspaer.
Het is wel schattig, zo’n kleine baby, moet ik eerlijk toegeven; Met moeite kwam ie boven de fles champagne uit (als je dan nog eens weet dat Gaspaer – net zoals ik – een maand te vroeg eruit gerold is…), z’n vel was nog veel te groot voor z’n lijfje, etc.
En ja hoor, krijsen kan hij, de kleine Gaspaer, maar dat hield me niet tegen om de ouders m’n babysit-skills (heb ik die?) aan te bieden, mocht het eens nodig zijn.
Bij deze nogmaals m’n felicitaties aan de ouders!
De dag dat je moeder je blog vlogt kan je als overwinning van de technologie aanschouwen. De dag dat je moeder met de afstandsbediening kan werken … die zal nooit aanbreken.
Gelijkspel? Ik denk het wel!
Van Katrien ontving ik een stokje dat naar m’n radio-luistergedrag polst. Nu, ik moet grif toegeven dat er maar een mager twijgje op dat stokje te enten valt aangezien ik bijna nooit naar de radio luister.
Nu, ik ben geen zonderling of zo maar het komt er gewoon niet meer van. De enige momenten dat ik naar de radio luister zijn die als ik in de wagen zit. Aangezien ik niet voorzien ben van een superdeluxe autoradio, maar een oordegelijke (en waarschijnlijk nog bakelieten ook!) radio met cassettedeck, staat de radio op … op StuBru uiteraard!
Af en toe waag ik aan een MP3 via m’n iPod, maar da’s enkel voor de echt lange ritten en dat komt vrij zelden voor. Op zo’n momenten komt m’n aftandse radio énorm goed van pas: een simple fake-cassetje met kabeltje aan erin steken en het ding doet z’n werk. Geen gepruts met verborgen audiokabels, USB-kabels, FM-zenders, noch ander gespuis.
Ik moet wel zeggen dat ik vroeger (zo’n twee jaar geleden tot een half jaar terug) wat vaker naar de radio luisterde, aangezien ik me toendertijd met de wagen van en naar m’n werk begaf. ‘s Ochtends was het rustig ontwaken samen met Wim Oosterlinck (ondertussen naar 4FM dacht ik) en grote tas koffie (dubbele Senseo) bijdehand; ‘s Avonds relaxen met de grote Peter van de Veire show (ondertussen verhuisd naar het ochtendblok) op.
Nu ik er over nadenk mis ik het eigenlijk wel een beetje, die radio. Tijd dat ik eens een tuner op de kop tik om aan m’n installatie te hangen. Zal hoogstwaarschijnlijk meer dan goed van pas komen op de momenten dat ik even het bos niet meer door de CD/MP3-bomen zie (zie ook “Luistergedrag“).
O ja, ik moet dat ding hier nog doorgooien ook … iemand van de (ex-) collega’s die niet verlegen is om over z’n radio-avonturen te elaboren mag gerust z’n gang gaan zou ik zo zeggen; U weze bij deze gepord Jared, Dirk, Johan, Bert, Tijs, Karen, Bram, Davy & Bart!
Ik had het al langer in het snotje en vorige week is het nogmaals bevestigd: m’n huisbaas, Ben, is de max!
Het begon allemaal toen ik hier nog maar een weekje woonde. Ik vroeg de huisbaas vriendelijk of hij het deurtje van het kastje onder m’n fornuis kon weghalen zodat ik vervolgens aldaar m’n microgolf zou kunnen plaatsen. Daarnaast vroeg ik hem of ie het gaatje waar de UTP-kabel van het netwerk (viz. “den internetkabel” voor de minder techneut onder ons) toekwam wat kon uitvergroten zodat ik m’n audiokabels netjes weg kon werken langs de kast weg.
De dag erop kwam ik – naar goede gewoonte – ‘s middags thuis en was Ben druk aan het werk samen met z’n werkmaatje Frederik. Frederik was bezig aan het kastje onder m’n fornuis en was er stroom aan het voorzien (met een G 2,5 in elektriekerstermen). Niet goed wetende waarom ie daar aan het prutsen was merkte Ben pienter op dat aangezien ik van plan was om daar m’n microgolf te plaatsen, ze er meteen ook een stopcontact aan het plaatsen waren. Schitterend gewoonweg; Punt bij voor den Ben!
Verder hadden ze het gat waar de UTP-Kabel uitkwam helemaal herwerkt en m’n stekkerdoos (waar m’n pc & scherm edm aan hangt) rechtstreeks aan de zekeringskast gehangen zodat de verdeeldoos ook netjes weg zat. Alweer een punt bij voor den Ben!
Twee weken geleden heeft Ben alweer extra punten verdiend door me te verrassen met de opkuis van de tuin; En vorige alweer een pak bonuspunten bij: na iets meer dan een week er vrij bouwvallig bij gelegen te hebben is m’n keuken terug zoals voorheen: het lek heeft de loodgieter gedicht en de afgebroken keukenkast hebben Ben & Frederik terug geplaatst op de plaats waar ie hoort: aan de muur!
De loodgieter z’n werk
Ben aan het werk
Verder hebben ze een extra stuk tasso tegen het plafond geplakt en de paar verloren mozaiek-tegeltjes netjes hersteld. De opkuis nadien was echter wel voor m’n eigen rekening, maar dat neem ik er graag bij gezien de vlotheid waarmee alles hersteld werd.
Frederik aan het werk
Een herstelde keuken 🙂
O ja, van de gelegenheid heb ik meteen ook maar gebruik gemaakt om de inhoud van m’n kast wat te herschikken; Het kwam al bij al nog goed uit, zo’n lek! 🙂
