Nieuw in Gent

Waarom ze als vijfde thema van de wijvenweek kinderen kiezen weet ik niet goed. Per slot van rekening heeft niet elke dame een kind rondlopen, wat dus een beetje discrimenerend overkomt me dunkt. Maar natuurlijk! De wijven worden steeds als rasechte zorgzame wezens aanschouwd, dus dat thema moet wel aan bod komen! En zij die er geen hebben? Ach, die kunnen gezellig over hun bioklok schrijven. Jaja, ze zijn toch nog vrij goed doordacht die wijventhema’s!

Anywho, ikzelf heb dus – surprise surprise – geen kinderen. Waarom niet? Mijn bioklok (heb ik die?) is nog niet aan het tikken en momenteel heb ik, zoals zovelen, het nog een beetje te druk met zelf op m’n poten terecht te komen qua leven en carrière. Sterker nog, stomverbaasd aanhoorde ik een paar weken geleden dat een ex-klasgenoot ondertussen getrouwd is én dat hij samen met z’n vriendin hun eerste kind verwachten. Naast onvoorstelbaar, vind ik het trouwens zo uit de jaren ’80 ontsnapt zijnde! Dat m’n ouders (en de ganse wereld toendertijd) zo te werk gingen, daar kan ik nog inkomen. Maar dat twee jonge twintigers momenteel zwaar voor kinderen gaan (zonder spaarpotje of niks) vind ik vrij uniek/afschrikkend; het is toch nú dat een mens zekerheden qua werk en zo moet opbouwen?

We survived the eighties!

Ik denk dat ik niet de enige ben die van bovenstaande mening is, bewijze het scoutsweekend waar ik drie weken geleden op mee was: 60% was gevormd door de Raad van Bestuur van Scouting Deinze (30-plussers dus), 20% door de huidige en ex-groepsleiding (waaronder mezelf dus) en 20% door, jawel, die 30-plussers hun (vrij versgeboren) kinderen.

Kinderen doorgeven op RvB weekend

Dat terzijde staat het zeker vast dat ik later kinderen wil. En twee dan nog liefst, met twee jaar tussen, naar analogie met m’n broer en ik. Als ik terugkijk hoeveel m’n broer Ian en ik (eerste foto) ruzieden & vochten om niks en dat leg naast het feit dat we ondertussen twee handen op één buik zijn vind ik het meer dan perfect die twee jaar verschil; Het is niet té klein en ook niet té groot. Jongens of meisjes maakt niet uit, maar het zou natuurlijk wel handig zijn mochten het ofwel twee jongens ofwel twee meisjes worden. Nu ik toch kieskeurig ben, liefst dan nog eentje zoals m’n broer z’n petekind Lena (ondertussen al twee lentes jong), of eentje – op de avonturen op z’n blog afgaande – zoals Wolf.

Lena (net op haar neus gevallen), m’n broer z’n petekind

Ach, we zien wel. Ik heb alvast nog steeds een van m’n eerste t-shirtjes in m’n kast liggen, klaar om doorgegeven te worden 🙂