Nieuw in Gent

Vandaag gaf m’n collega Johan een link naar Lastgraph door, een site waar je grafieken van je Last.fm account kan genereren. Na het invoeren van m’n username bramuz kwam er een fraai ogende grafiek, die m’n Top Artists weergeeft, uit.

(Klik op afbeelding voor PDF versie)

Het leuke aan de grafiek is dat ik er een beetje m’n doen en laten mee kan backtracen. Zo vallen er twee duidelijke dipjes op te merken in de gegenereerde grafiek. Als ik even terugdenk dan valt de dip eind December te verklaren aan de hand van een mini-reisje richting Frankrijk welke ik toen gemaakt heb. De tweede dip, eind Januari, is te wijten aan het feit dat ik toen een week knock-uit in m’n bed lag met de griep.

Verder spot ik ook enkele invloeden die m’n luistergedrag stuurden. Zo heb ik in Januari énorm veel geluisterd naar Beirut, zeker en vast te wijten aan Studio Brussel die hun plaat Nantes (u zeker niet onbekend) zowaar grijs draaide. Sinds midden Februari ben ik ook verkocht aan Burial, een groep die ex-collega Thomas me aanraadde.

Wat ook uit m’n last.fm te tracken valt is dat ik keer op keer naar volledige CD’s luister en niet zomaar lukraak een paar nummers van verschillende groepen en/of genres op Shuffle steek; Misschien ben ik hierin abnormaal maar ik probeer steeds een CD van begin tot eind uit te luisteren; Voor mij is iedere CD op zich een boek, waar de verschillende hoofdstukken elkaar netjes opvolgen.

Constante lijnen doorheen m’n luistergedrag zijn de portables (zowel Girls Beware! als de nieuwe Topless is More doen het voor me), Blockhead (vooral dan Music by Cavelight), de magische Ijslandse Múm en Sigur Rós, en niet te vergeten de Nieuw-zeelandse Fat Freddys Drop (de geniale Hope For a Generation EP). Naast deze namen vergeet ik ook Bonobo, Booka Shade, Ellen Allien & Apparat, Massive Attack, Guru, Azure Ray, Endorphin (met hun schitterende Bastille), Slint, The Knife, Yann Tiersen (nee, niet de Amélie Poulain soundtrack, maar ook z’n andere platen) en vele vele vele anderen.

Jammer genoeg ben ik nog maar sinds September op Last.fm gesprongen; iets wat ik veel eerst moest doen nu ik er op terugkijk. Zo zouden m’n charts zeker en vast andere namen in m’n Top Artists omvatten. Ik denk maar aan The Streets, Death Cab for Cutie, The Postal Service, Zero7, Farben, Thom Yorke, Daft Punk, Cartel, Mogwai, en nog een hoop die vroeger steevast door m’n speakers knalden (vooral dan The Streets & Death Cab & The Postal Service).

Ik vermoed dat het ondertussen meer dan duidelijk is dat ik naar velerlei soorten muziek luister: gaande van Postrock/Indie over Electronica & Minimal via Ska & Funk & Trip-Hop naar Hip Hop om dan weer via House & Techno de cirkel rond te maken.

Inderdaad, alles weet ik wel te smaken … zolang er maar geen “Vlaamsche Chansons” op me afgevuurd worden (alhoewel Louis Neefs z’n Jennifer Jennings er met plezier in gaat).

Een hele boterham alweer, tot op Last.fm?

(Ik hoop dat ik bij deze ook Ghosty z’n stokje beantwoord heb 😉)